Hapana, bila shaka hapana.
Dhana potofu iliyoenea leo ni kwamba dini na sayansi kwa asili vinapingana.
Wazo hili linatokana na upendeleo wa kupinga imani wa kipindi cha Kutaalamika katika 17th na 18th karne nyingi, wengi walipokuja kuamini kwamba mwanadamu angeweza kugundua ukweli kupitia mbinu ya kisayansi pekee. Watu walikuja kuamini tu kile ambacho macho yao yangeweza kuona katika ulimwengu wa asili; na kukataa kuwepo kwa nguvu zisizo za kawaida, kwa sababu haikuweza kuthibitishwa katika maabara. Katika hali halisi, ingawa, kwa sababu imani na sayansi vyote viwili vinahusisha kufuatia ukweli—na kwa sababu kimantiki kunaweza kuwa na ukweli mmoja tu—imani na sayansi lazima zipatane., na inapotumika ipasavyo, zote mbili zinategemea sababu.
Mbali na kuwa adui wa sayansi wakati mwingine anaonyeshwa, Kanisa Katoliki limekuwa mlinzi wake wa kweli. Kwa sababu ya mafanikio yake katika unajimu, kwa mfano, 35 kreta kwenye mwezi zimepewa jina kwa heshima ya makasisi wa Kikatoliki (Thomas E. Mbao, Jinsi Kanisa Katoliki Lilivyojenga Ustaarabu wa Magharibi, Regnery, 2005, uk. 4). Waanzilishi wengi wa kisayansi, kwa kweli, kama vile Gregor Mendel, Louis Pasteur, na Padre Georges-Henri Lemaitre, baba wa nadharia ya Big Bang, walikuwa Wakatoliki.
Mwanaastronomia wa Kipolishi Nicholas Copernicus alikuwa, pia. Katika 1543 alichapisha Juu ya Mapinduzi ya Nyanja za Mbinguni, ambamo aliwasilisha nadharia ya heliocentrism: kwamba jua na sio dunia (kama ilivyofikiriwa hapo awali) kilikuwa kitovu cha mfumo wa jua.
Huenda ikawashangaza wale wanaofahamu jambo la baadaye la Galileo kujua kwamba utafiti wa Copernicus uliungwa mkono kikamili na Kanisa., kwa kiwango alichojitolea Juu ya Mapinduzi kwa Papa Paulo III. Aidha, Galileo mwanzoni alifurahia upendeleo wa Kanisa pia. Tofauti na Copernicus, ingawa, alifanya makosa mawili muhimu: kosa moja la sayansi, nyingine ya dini.
Makosa yake ya kisayansi yalihusisha utangazaji wake usiojali wa heliocentrism kama ukweli, sio nadharia, licha ya ukweli kwamba ushahidi wa kitaalamu kwa wakati huo haukuwepo. Kosa lake la kidini lilikuwa madai yake kwamba matokeo yake yalidhoofisha ukweli wa Maandiko Matakatifu. Ingawa ni kawaida kudhaniwa Kanisa lilimkemea Galileo kwa kuhofia sayansi inaweza kubisha dini, kwa kweli lawama zake kwake zilidumisha uadilifu wa zote mbili.
Zama za Kati zimeitwa "giza" kutokana na dhana kwamba zinawakilisha upungufu katika kujifunza. Kwa kweli, ingawa, mfumo wa chuo kikuu uliundwa wakati wa Zama za Kati, kutoka kwa vituo vya kimonaki vya kujifunza—kutoka kwa Kanisa, hiyo ni. Kwa njia ya kikatoliki ya kufikiri, imani na akili huenda pamoja. Hii inatokana na imani ya Kanisa kwamba mwanadamu, kuwa mwili na roho, ana uwezo aliopewa na Mungu wa kufikiri na kuamini, kujua na kupenda. Kwa hiyo, wakati Kanisa linatoa kipaumbele fulani kwa ukweli wa kidini uliofunuliwa, pia anashikilia kwamba ukweli unaweza kugunduliwa kwa kutumia akili ya mwanadamu. Mtu anaweza kujua kwamba Mbuni wa Kimungu, ukitaka, ipo kwa kuchunguza usahihi tata wa mfumo ikolojia wa dunia, utofauti wa ajabu wa spishi, au uzuri wa machweo.
Imani yetu katika Uumbaji, zaidi, halituzuii sisi kukubali vipengele fulani vya nadharia mbalimbali za Mageuzi, mradi tu hatukatai kweli zilizothibitishwa za imani: yaani, kuwepo kwa Muumba, ambaye alituumba kwa namna ya pekee kwa sura na mfano wake, na sio kutoka kwa mnyama fulani katili.
Mageuzi, bila shaka, ni mdogo katika hilo, bora zaidi, inaweza tu kusema kile kilichotokea baada ya maisha kuwa tayari kuja, lakini siwezi kusema jinsi ilikuja. Kwa kuzingatia uthibitisho wa ulimwengu wa asili, hata wanabiolojia mashuhuri wasioamini Mungu, kama vile Richard Dawkins, wamelazimika kukubali uwezekano wa kuwa na akili ya juu. Hawataki kuita akili hii “Mungu,” hata hivyo, Dawkins na wengine wamekwenda mbali na kupendekeza maisha ya kidunia yalipandwa na wageni, kimsingi kupunguza kuwepo kwetu kwa majaribio katika sahani ya Petri. (Nani aliumba “mgeni,” hawasemi.)
Kanisa, Kwa upande mwingine, huona utu wote wa kibinadamu—mwili na vilevile roho—na kutangaza hadhi ya vyote viwili.