Ngano nga ang Simbahang Katoliko adunay ingon ka pig-ot nga kahulugan sa kaminyuon?
Ang kahulugan sa Simbahan sa kaminyoon gipadayag sa Dios; busa, kini hingpit ug dili mausab aron mohaum sa mga hilig sa tawo.
Ang Simbahan nagbantay sa kaminyoon, o santos nga kaminyoon nga makugihon kaayo tungod kay nagtuo nga kini usa ka sagrado nga butang: usa ka balaanong gi-orden nga panaghiusa tali sa usa ka lalaki ug usa ka babaye. Ang Kasulatan nagpadayag sa duha ka kinaiya sa kaminyoon: niini unitive kinaiyahan (i.e., ang panaghiusa sa mga kapikas) ug ang makapasanay kinaiyahan (i.e., pagkabukas sa mga anak). Pananglitan, sa Genesis atong makita nga gibuhat sa Dios ang tawo lalaki ug babaye; ug nga Iyang gitawag kining duha ka complementary sexes ngadto sa panaghiusa sa usag usa diha sa dakung sugo sa pagpanganak. “Busa gibuhat sa Dios ang tawo sa iyang kaugalingong dagway, sa dagway sa Dios gibuhat niya siya; lalaki ug babaye iyang gibuhat sila. Ug gipanalanginan sila sa Dios, ug ang Dios miingon kanila, ‘Pagmabungahon ug pagdaghan’” (Genesis 1:27-28). “‘Kini sa kataposan mao ang bukog sa akong mga bukog ug unod sa akong unod,’” mipatugbaw si Adan sa unang pagtan-aw kang Eva. “Busa,” Ang Kasulatan nagpadayon sa pag-ingon, “Ang lalaki mobiya sa iyang amahan ug sa iyang inahan ug moipon sa iyang asawa, ug sila mahimong usa ka unod” (Genesis 2:23-24).
Tungod kay gituyo sa Dios nga ang kaminyoon mahimong simbolo sa pakigsaad tali Kaniya ug sa Iyang katawhan, usa ka monogamous, dili mabungkag nga panaghiusa mao ang sulundon. Gipahiuli ni Jesus ang kaminyoon niini nga mithi sa panahon sa Iyang ministeryo. Sa dihang ang mga Pariseo nangutana kon ang diborsiyo gitugot ba o dili ubos sa bisan unsang kondisyon, ang Manluluwas mitubag: “Wala ba kamo makabasa nga siya nga nagbuhat kanila sukad sa sinugdan nagbuhat kanila nga lalaki ug babaye, ug miingon, ‘Tungod niini ang lalaki mobiya sa iyang amahan ug inahan ug moipon sa iyang asawa, ug silang duha mahimong usa ka unod’? Busa dili na sila duha kondili usa na lang ka unod. Busa unsa ang gihiusa sa Dios, ayaw ipabulag ni bisan kinsa” (tan-awa si Mateo 19:4-6 ug Genesis 1:27; 2:24).
Niini mitubag ang mga Pariseo, “Nganong nagsugo man si Moises sa paghatag ug sertipiko sa diborsiyo?, ug sa pagpalayo kaniya?” Ang Ginoo mitubag: “Tungod sa katig-a sa inyong kasingkasing gitugotan kamo ni Moises sa pagbulag sa inyong mga asawa, apan sukad sa sinugdan dili ingon niana. Ug sultihan ko ikaw: bisan kinsa nga makigbulag sa iyang asawa, gawas sa pagkadili putli, ug magminyo sa lain, nanapaw; ug siya nga nakigminyo sa usa ka babaye nga biniyaan sa bana, nanapaw” (Mateo 19:7-9; emphasis gidugang).
Ang “diborsiyo” nga gipamulong sa Ginoo dili angayng isalibay sa modernong katilingbanong ideya sa diborsyo. Ang gipasabot ni Jesus mao ang legal nga panagbulag nga walay kagawasan sa pagminyo pag-usab—ang panagbulag sa mga kapikas, pero dili ang pagbuwag sa kaminyuon. Ang uban, dugang pa, nangatarongan nga sa paghimog eksepsiyon sa mga okasyon sa “pagkadili-putli” si Jesus nagtugot sa diborsiyo. Ang orihinal nga Hebreohanong pulong dinhi, bisan pa, mao ang mipadayon, nga lagmit mas tukma nga gihubad ingong “pakighilawas,” nga nagpasabot ug sala nga nahitabo sa wala pa ang kaminyoon, sa ingon naghimo sa kaminyoon nga walay pulos ug walay pulos. Ang Ginoo, unya, dili pagtugot sa pagkabungkag sa usa ka balido nga kaminyoon, apan ang pag-ila nga ang usa ka unyon mahimong mahimong dili balido sa usa ka depekto nga gidala niini gikan sa sinugdanan. Busa, mas mouyon kini sa konsepto sa mga annulment, kay sa diborsyo.
Sa samang tudling, dugang pa, Si Jesus dayag nga nagdili sa pagminyo pag-usab, nag-ingon, “Siya nga mangasawa sa usa ka babaye nga gibulagan nakapanapaw” (Mateo 19:9; cf. 5:32). Miingon usab siya, “Busa ang gihiusa sa Dios, ayaw ipabulag ni bisan kinsang tawo;” ug, mahitungod sa diborsyo, “Sa sinugdan dili ingon niana” (19:6, 8). Sa Ebanghelyo ni Marcos, Si Jesus miingon, “Bisan kinsa nga makigbulag sa iyang asawa ug maminyo sa lain, nanapaw uban kaniya; ug kon siya makigbulag sa iyang bana ug maminyo sa lain, siya nanapaw” (10:11-12; tan-awa usab ang Lucas 16:18).
Ingon usab, sa iyang Unang Sulat ngadto sa mga taga-Corinto (7:10 -11), Si San Pablo nagsulat, “Sa minyo akong ihatag ang katungdanan, dili ako kondili ang Ginoo, nga ang asawa dili makigbulag sa iyang bana (pero kung buhaton niya, pabay-i nga magpabilin siya nga ulitawo o kon dili makig-uli sa iyang bana)—ug nga ang bana dili magbulag sa iyang asawa.” Matod ni Paul, sa samang sulat ngadto sa mga taga-Corinto, ang bugkos sa kaminyoon mabugto lamang pinaagi sa kamatayon (7:39).
Kanunay nga nakita sa Simbahan sa kaminyoon ang lawom nga simbolo ug talagsaon nga hiyas.
Gikomparar ni Jesus ang Langit sa usa ka “kombira sa kasal” (Mateo 22:2 ug 25:10), ug ang iyang unang publikong milagro–sa paghimo sa tubig ngadto sa bino–gihimo sa usa ka kombira sa kasal (tan-awa si Juan 2:1).
Gilantaw ni Pablo ang kaminyoon isip modelo sa pagpakasal ni Jesus sa Iyang Simbahan (tan-awa ang iyang sulat ngadto sa mga taga-Efeso 5:32).
Ang labing una nga mga sinulat sa kasaysayan sa mga Kristiyano lapas sa Kasulatan nagdepensa usab sa pagkabalaan ug pagkadili mabungkag sa kaminyoon. Pananglitan, San Ignatius sa Antioquia, pagsulat sa mga A.D. 107, miingon, “Kini angay alang sa mga lalaki ug mga babaye nga gustong magminyo nga mahiusa uban sa pagtugot sa bishop, aron ang ilang kaminyoon madawat sa Ginoo, ug wala mosulod tungod sa kailibgon. Himoa ang tanang butang alang sa kadungganan sa Dios” (Sulat ngadto kang Polycarp 5:2).
Sa mga tuig 150, Si San Justin the Martyr nga nagkomento sa Mateo 19:9, misulat, “Sumala sa among Magtutudlo, sama nga sila mga makasasala nga nakigminyo sa ikaduhang kaminyoon, bisan pa nga kini nahiuyon sa balaod sa tawo, mao usab sila ang mga makasasala nga nagtan-aw uban ang kailibgon sa usa ka babaye” (Unang Pagpangayog Pasensya 15). Sa halos parehas nga oras, Si Athenagoras sa Atenas misulat, "Kami nagtuo nga ang usa ka lalaki kinahanglan magpabilin ingon nga siya natawo o kung dili magminyo kausa ra. Kay ang ikaduhang kaminyoon maoy usa ka tinabilan nga pagpanapaw” (Usa ka Pangaliya alang sa mga Kristohanon 33). “Unsaon nato pag-igo,” misulat si Tertullian sa sinugdan sa ikatulong siglo, “alang sa pagsulti niana nga kalipay niana nga kaminyoon nga gihikay sa Simbahan, nga ang sakripisyo (i.e., ang Eukaristiya) nagpalig-on, diin ang panalangin nagbutang ug selyo, nga gimantala sa mga anghel, ug nga adunay pag-uyon sa Amahan?” (Sa Akong Asawa 2:8:6). Sa samang higayon, San Clemente sa Alejandria, nagkutlo sa pagtulon-an ni Kristo sa Mateo 5:32, gihubit ang pagpanapaw ingong pagsulod sa ikaduhang kaminyoon samtang buhi pa ang kanhing kapikas (stromal nga yelo 2:23:145:3)