Cunfirmazione

A cunferma hè a cumpiimentu di u Battesimu. Implica l'unzione d'oliu nantu à a fronte.

Cum'è l'Apòstulu Paulu hà scrittu à San Titu, "Diu ... ci hà salvatu, micca per via di atti fatti da noi in ghjustizia, ma in virtù di a so misericòrdia, da u lavatu di rigenerazione (Battèsimu) è rinnuvamentu in u Spìritu Santu (Cunfirmazione)" (Titus 3:4-5).

Di listessa manera, a so Lettera à l'Ebrei elenca l'imposizione di e mani, subitu dopu à u Battesimu, cum'è una di e sei duttrine cristiane essenziali (6:1-2).

In u Battesimu, unu hè rinascitu in u Spìritu, i peccati sò lavati, è rigali soprannaturali sò cuncessi, ma l'individuu ferma, spiritualmente immatura, un "bambinu in Cristu" ùn hè ancu prontu per "alimentu solidu".,", cum'è Paul hà dettu in a so Prima Lettera à i Corinti, 3:1-2.

Una volta a fede di un cristianu hà maturatu, hè prontu per a Cunfirmazione, in quale hè sigillatu cù i rigali di u Spìritu Santu. Ciò chì era principiatu in u Battesimu hè cumpletu, empowering u Cristianu per andà in u mondu è vince anime per u Signore.1

L'Apòstuli furtificavanu i credenti in u Spìritu per l'unzione cù l'oliu è l'imposizione di e mani. San Ghjuvanni, per esempiu, scrive, "Avete statu untu da u Santu, è tutti sapete (a verità). ... L'unzione chì avete ricevutu da ellu ferma in voi, è ùn avete micca bisognu chì qualchissia vi insignà; cum'è a so unzione vi insegna di tuttu, è hè vera, è ùn hè micca bugia, cum'è t'hà amparatu, resta in ellu". Vede a Prima Lettera di Ghjuvanni (2:20, 27) Seconda Lettera di Paul à i Corinti (1:21-22) o Lettera di Paul à l'Efesini (1:13).

In l'Atti di l'Apòstuli (8:14), Petru è Ghjuvanni ponenu e mani nantu à i cunvertiti in Samaria per cunferisce à elli u rigalu di u Spìritu. L'Apòstuli sò mandati à i Samaritani perchè u Spìritu Santu "ùn era ancu cascatu annantu à nimu., ma sò stati battezzati solu in u nome di u Signore Ghjesù ". (Atti 8:16). Questu ùn significa micca chì u Battesimu di i Samaritani era deficientu, per, in a lingua di u Novu Testamentu, U Battesimu "in nome di u Signore Ghjesù" era solu un modu di designà u Battesimu Cristianu da altri tipi.

U so prublema ùn era micca ch'elli eranu stati battezzati improperly, ma chì « avianu solu battezzatu," o, in altre parolle, ch'elli ùn eranu ancora cunfirmati. Allora, u fattu chì u Spìritu "ùn era ancu cascatu nantu à elli" significa chì avianu bisognu di u più grande effusione di u Spìritu chì vene da l'imposizione apostolica di e mani in a Cunfirmazione., essendu solu un diaconu, avia l'autorità di battizà i Samaritani ma micca di cunfirmà. Solu l'Apòstuli, chì Paul chjama in a so Prima Lettera à i Corinti (4:1) "Amministratori di i misteri di Diu" avianu sta autorità. In un altru episodiu di The Acts, Paul vene à i discìpuli di San Ghjuvanni Battista, WHO, in cuntrastu cù i Samaritani, mancava u Battesimu Cristianu (19:2). In stu casu, Pàulu prima li rebaptizes, "In nome di u Signore Ghjesù," e poi li cunfirma per via di l'imposizione di e mani.

In i primi scritti storichi cristiani, San Teofilu d'Antiochia, in annu 181, ammenta a necessità per i cristiani di esse "untu cù l'oliu di Diu" (À Autolycus 1:12). À u listessu tempu, Scrive Tertullianu, "Dopu vinutu da u locu di lavà (i.e., Battèsimu) simu cumpletamente unti cun unzione benedetta ... . Dopu questu, a manu hè imposta per una benedizzione, invucà è invitendu u Spìritu Santu " (Battèsimu 7:1; 8:1).

In circa 215, San Ippolito di Roma dice chì u ritu di cunfirmazione principia cù u vescu chì impone a so manu nantu à u novu battezzatu è dicendu, "O Signore Diu, chì li hà fattu degni di a rimissione di i peccati per via di u lavamentu di u Spìritu Santu per a rinascita, Mandate in elli a vostra grazia per ch'elli vi servenu secondu a vostra vuluntà. U Santu cuntinueghja à spiegà cumu u vescu hà firmatu u capu di i battezi cù l'oliu santu (A Tradizione Apostolica 22). Le pape Saint Corneille déclare en 251 qu'il faut qu'un chrétien baptisé soit « scellé par l'évêque," altrimenti, "cumu puderia avè u Spìritu Santu?" (Lettera à Fabius d'Antiochia 6:43:15). Di listessa manera, u so cuntimpuraniu, San Ciprianu di Cartagine, "Hè necessariu chì quellu chì hè statu battizatu ancu esse untu, cusì chì per ellu avè ricevutu u crisma, hè, l'unzione, pò esse l'untu di Diu è avè in ellu stessu a grazia di Cristu ". (Lettre à Januarius et à dix-sept autres évêques de Numidie 70:2).

  1. Certi cristiani, chì tendenu à vede a salvezza cum'è un avvenimentu unicu piuttostu chè un prucessu, pò avè difficultà à capisce perchè Diu avissi bisognu di perfeccionà u rigalu di u Spìritu oltre a so ricezione iniziale. Cum'è a Bibbia spiega, A salvezza implica una crescita spirituale stabile in u cursu di una vita. Vede Matteu (24:13), Prima Lettera di Paul à i Corinti (3:1-3), o a so Lettera à i Filippini (2:12,). A cunferma in particulare favurisce stu prucessu di crescita.

Copyright 2010 – 2023 2pisci.co