| 14:5 |
No doe't in oanfal wie pland troch de heidenen en de Joaden mei harren lieders, sadat se har mei ferachting behannelje en se stiennigje, |
| 14:6 |
sy, realisearje dit, flechte tegearre nei Lystra en Derbe, stêden fan Lycaonia, en foar de hiele omlizzende regio. En hja evangelisearjen op dat plak. |
| 14:7 |
En in man siet to Lystra, handikapte yn syn fuotten, kreupel út syn memme skoot, dy't noait rûn hie. |
| 14:8 |
Dizze man hearde Paulus praten. En Paul, sjocht him yntinsyf oan, en fernimme dat er leauwe hie, dat er genêzen wirde mocht, |
| 14:9 |
sei mei in lûde stim, "Stan rjochtop op dyn fuotten!En hy sprong oerein en rûn om. |
| 14:10 |
Mar doe't de skaren sjoen hiene wat Paulus dien hie, hja ferheften har stim yn it Lykaonysk, siswize, "De goaden, hawwende de likenissen fan minsken oannommen, binne nei ús delkommen!” |
| 14:11 |
En hja neamden Barnabas, ‘Jupiter,’ dochs neamden se Paulus wier, ‘Mercurius,’ want hy wie de haadsprekker. |
| 14:12 |
Ek, de pryster fan Jupiter, dy't bûten de stêd wie, foar de poarte, oksen en slingers ynbringe, wie ree om offer te bringen mei it folk. |
| 14:13 |
En sa gau as de apostels, Barnabas en Paulus, hie dit heard, harren tunieken skuorre, hja sprongen yn 'e mannichte, útraze |
| 14:14 |
en sizzen: "Manlju, wêrom soene jo dit dwaan? Wy binne ek stjerliken, manlju lykas dysels, jo preekje om bekeard te wurden, fan dizze idele dingen, nei de libbene God, dy't himel en ierde en de sé makke hat en alles wat deryn is. |
| 14:15 |
Yn eardere generaasjes, hy liet alle folken yn har eigen wegen rinne. |
| 14:16 |
Mar fansels, hy liet himsels net sûnder tsjûgenis, goed dwaan út 'e himel, it jaan fan reinen en fruchtbere seizoenen, har hert folje mei iten en blydskip." |
| 14:17 |
En troch dizze dingen te sizzen, hja koenen de mannichte amper weromhâlde om har te ymmolearjen. |
| 14:18 |
No kamen dêr guon Joaden út Antiochië en Ikonium oan. En it publyk oertsjûge te hawwen, hja stiene Paulus en sleepten him bûten de stêd, tocht dat er dea wie. |
