Cur Bibliae variae?

Patet, <br>, sed maioris momenti est differentia, etiam, et quod pertinet ad compositionem bibliae, praesertim libros receptas in Veteri Testamento.

Fere, Catholici aliique christiani consentire solent in libros ad comprehendendum in Novo Testamento, sed de authenticitate libri septem disputant Vetus Testamentum Catholici includere.

Hi libri, vocavitque deuterocanonical (vel "secundus canon") libris, quod status eorum ad tempus pugnatum est. tamen, inde a Concilio Romano in 382 A.D., quae sub auctoritate S. Damasi Papae I, q, Catholica Ecclesia horum librorum validitatem et dignitatem recepit, aliae vero communitates christianae habent nec habent.

Libri are:

• Tobias
• Iudith
• Sapientia
• Sirach (or Ecclesiasticus)
• Baruch
• Primis et Secundus Maccabaeorum
• Sectiones of Daniel et Esther

Libri deuterocanonici celeberrimi Canonici Alexandrini comprehenduntur, Graeca versio Vetus Testamentum inter produci 250 et 100 B.C. Hic canon formatus est a septuaginta scriptoribus Judaeorum ad instantiam Pharaonis Aegyptii Ptolemaei II Philadelphi, qui normas habere voluerunt Librorum Sacrorum Iudaismi in Graecum translati pro inclusione in Bibliotheca Alexandrina. Ex his septuaginta Scribae Canonicus productus in suum honorem innotescit ut post Septuaginta septuagintus, Latinum verbum pro "septuaginta."

Septuaginta antiquiores Palaestinae utebantur et etiam a Domino ac suis sequacibus praelatus est. In facto, maioritas nimiae Veteris Testamenti allegationes quae in Novo Testamento apparent, sunt a Septuaginta.

Critici demonstraverunt, sed, libros deuterocanonicos in Novo Testamento non citari, sed iterum nec plures sunt libri, quos acatholici accipiunt, ut Iudices, Liber I Paralipomenon, Nehemiah, Ecclesiastes, Canticum Salomonis, Lamentationes, Abdias, et alii. Ceterum, etsi Novum Testamentum non directe citat libros deuterocanonicos, ad eos variis in locis (comparare praesertim Pauli Epistola ad Hebraeos 11:35 apud Liber secundus Machabaeorum 7:29; etiam Matthaeus 27:43 cum Sapientia 2:17-18; Matthaeus 6:14-15 cum Sirach 28:2; Matthaeus 7:12 cum Tobias 4:15; et Acta Apostolorum 10:26 cum Sapientia 7:1).

Primi principes protestantes Septuaginta rejecerunt, Catholico Veteris Testamenti, in favorem canonis in Palaestina, quae omittit libros deutero- canonicos. Hic canonicus coetus Rabbinorum in pago Jamnia versus finem saeculi primi A.D., duo ad trecentos annos post quam Septuaginta.

Fundatores Protestantismi utile esse videtur Septuaginta reicere propter loca in deuterocanonicis quae doctrinam catholicam confirmant.. Speciatim, tulerunt contra Liber secundus Machabaeorum 12:45-46, quod ostendit veteres Iudaeos orasse pro mortuis.

egregie', Martinus Lutherus ulteriorem gradum sumpsit damnandi paucos libros Novi-Testa- mentarii in doctrinali ratione. despexit Epistola Iacobi, exempli gratia, doctrina enim eius "ex operibus iustificari hominem et non ex sola fide". (2:24). Praeter Iacobus, quam "Epistolam paleam" appellavit," Lutherus etiam rejecit Epistola Petri II, the Secundus et Tertiae Epistolae Ioannis, Saint Paul's Epistola ad Hebraeos, et Apocalypsis.

Ecclesia catholica agnoscit auctoritatem sacrorum Bibliorum, etsi non ratam habet solus auctoritas, sicut fecit Lutherus.

Cultura Ecclesiae historice Bibliorum in promptu est.

Post constitutionem canonis, Damasus Papa mandavit S. Hieronymo (d*. 420), grammaticus biblicus maximus sui temporis et fortasse omnium temporum, Bibliam in Latinum transferre ut universaliter legi possit.¹

Biblia Sacra per Medio Aevo a monachis catholicis conservata sunt, qui illud manu expressit litteras ad tempus. Sectiones Bibliorum a S. Beda Venerabili in Latinum translatae sunt, catholicus sacerdos, in octavo saeculo.

Libri Bibliorum in capita distincti sunt 1207 by Stephen Langton, Catholicus Archiepiscopus Cantuariensis. Prima Bibliorum typis edita circum 1452 by Johann Gutenberg, Catholico mobilis generis inventor. Bibliorum Gutenberg libros deuterocanonicos comprehendit sicut originali Auctoritate vel Vulgata Biblia in 1611.

Biblia a Catholica in Germanum et multas alias linguas bene ante Lutheri tempus translata est. In facto, Kevin Orlin Johnson notavit in lib, Cur Catholici Quod?

"Documentum vetustissimum Germanicum cuiuscumque generis est translatio Bibliorum facta in" 381 per monachum nomine Ulfilas; in Gothicam transtulit, quod est Germanorum tunc. Saepe audis Martinum Lutherum primum Bibliorum e manu Ecclesiae liberavisse et eam populo famelico Scripturae tradere., sed id plane ineptum est. Cum Ulfilas, plus quam mille annos manuscripti lingua germanica-latina fiebant, et viginti saltem editionibus germanicis impressis (per Cardinalem Gibbon comitem) coram Luthero. " (Cur Catholici Quod?, Ballantine Books, 1995, p. 24, n.)

Sicut omnes Christiani, Catholici Spiritu Sancto innituntur ad Scripturam interpretandam ducendam; cum unique intellectus, quamquam, per Ecclesiae vehiculum operari (vide John 14:26 et 16:13). Spiritus Magisterium Ecclesiae dirigit in infallibilis interpretatio Scripturae, sicut sacros scriptores infallibiliter componendo gubernavit.

Multi acatholici notionem auctoritatis Ecclesiae videre tendunt tanquam dissidentes a Deo, sed Christus Ecclesiam confirmavit, "Qui vos audit me audit", et qui vos spernit me spernit, Qui autem me spernit, spernit eum qui misit me. (Luc 10:16). Sic, auctoritas Dei ab auctoritate Ecclesiae suae separari non potest. Christus fons est Ecclesiae auctoritatis, et quia haec auctoritas ab Ipso venit, ab omnibus sequacibus suis agnoscitur et obeditur..

Etsi multi affirmant auctoritatem Bibliorum sequi, veritas se res habet, Multi enim pendent ex privata singulorum interpretatione, quae Scriptura dicit.

Sanctus Petrus monuit, sed, "Nullam prophetiam scripturae propriae interpretationis est", quia nulla prophetia unquam hominum impulsu venit, sed homines a Spiritu Sancto moti a Deo locuti sunt". (vide his Epistula secunda 1:20-21; emphasis additae). Petrus quoque dixit, cum epistulas Pauli, "Sunt aliqua in eis difficilia intellectu.", quam ignari et instabiles ad perniciem suam torquent, sicut et ceterae scripturae. tu ergo, dilectus, praesciens, cave ne errore impiorum rapiaris et stabilitatem tuam perdas. (etiam apud Petrum Epistula secunda 3:16-17).

Ideo, Catholici grati sunt pro annis fere viginti quinque, constantem traditionem interpretationis et intellectus.