Хондан
Аввалин китоби Подшоҳон 12: 26-32; 13: 33-34
| 12:26 | And Jeroboam said in his heart: “Now the kingdom will return to the house of David, |
| 12:27 | if this people ascend to offer sacrifices in the house of the Lord at Jerusalem. And the heart of this people will be converted to their lord Rehoboam, подшоҳи Яҳудо, and they will put me to death, and return to him.” |
| 12:28 | And devising a plan, he made two golden calves. Ва ба онҳо гуфт: “No longer choose to ascend to Jerusalem. Инак, these are your gods, Исроил, ки шуморо аз замини Миср дур кард!» |
| 12:29 | And he stationed one in Bethel, and the other in Dan. |
| 12:30 | And this word became an occasion of sin. For the people went to adore the calf, even to Dan. |
| 12:31 | And he made shrines on the high places, and he made priests out of the lowest people, who were not of the sons of Levi. |
| 12:32 | And he appointed a solemn day in the eighth month, on the fifteenth day of the month, in imitation of the solemnity that was celebrated in Judah. And ascending to the altar, he acted similarly in Bethel, so that he immolated to the calves, ки вай сохта буд. Ва дар Байт-Ил, he appointed priests of the high places, ки вай сохта буд. |
| 12:33 | And he ascended to the altar, which he had raised up in Bethel, on the fifteenth day of the eighth month, the day that he had decided in his own heart. And he made a solemnity to the sons of Israel, and he ascended to the altar, so that he might burn incense. |
| 13:33 | After these words, Jeroboam did not turn back from his very evil way. Ба ҷои ин, баръакс, he made priests for the high places out of the least of the people. Whosoever was willing, he filled his hand, and he became a priest of the high places. |
| 13:34 | Ва аз хамин сабаб, the house of Jeroboam sinned, and was uprooted, and was wiped from the face of the earth. |
Инҷил
Марк 8: 1-10
| 8:1 | Дар он рузхо, боз, вакте ки дар он чо издихоми зиёд буд, ва онҳо чизе барои хӯрдан надоштанд, шогирдони худро даъват мекард, ба онхо гуфт: |
| 8:2 | «Ман ба мардум дилсӯзӣ дорам, зеро, бинед, се рӯз боз бо ман сабр мекунанд, ва онҳо чизе барои хӯрдан надоранд. |
| 8:3 | Ва агар онҳоро рӯзадор ба хонаашон гусел кунам, онҳо метавонанд дар роҳ беҳуш шаванд». Зеро баъзеи онҳо аз дур омадаанд. |
| 8:4 | Ва шогирдонаш ба ӯ ҷавоб доданд, «Касе дар биёбон аз куҷо нони кофӣ пайдо карда метавонад??» |
| 8:5 | Ва аз онҳо пурсид, «Шумо чанд нон доред?”Ва гуфтанд, "Ҳафт." |
| 8:6 | Ва ӯ ба мардум дастур дод, ки дар рӯи замин нишинанд. Ва ҳафт нон гирифт, миннатдорй баён мекунанд, шикаста, ба шогирдонаш дод, то пеши онҳо гузорад. Ва инро дар пеши назари мардум гузоштанд. |
| 8:7 | Ва онҳо чанд моҳии хурд доштанд. Ва онҳоро баракат дод, ва фармуд, ки онҳоро пеши онҳо гузоранд. |
| 8:8 | Ва хӯрданду сер шуданд. Ва он чиро, ки аз пораҳо боқимонда буд, гирифтанд: ҳафт сабад. |
| 8:9 | Ва хӯрдагон тақрибан чор ҳазор нафар буданд. Ва онҳоро ҷавоб дод. |
| 8:10 | Ва зуд бо шогирдонаш ба қаиқ савор шуд, ӯ ба қисматҳои Далманута рафт. |