לייענען
ערשטער ספר פון מלכים 12: 26-32; 13: 33-34
| 12:26 | און יָרָבעָם האָט געזאָגט אין זײַן האַרצן: "אַצונד װעט זיך די מלוכה אומקערן צום הױז פֿון דָוִדן, |
| 12:27 | אױב דאָס דאָזיקע פֿאָלק װעט אַרױפֿגײן צו שלאַכטן שלאַכטאָפּפֿער אין הױז פֿון גאָט אין ירושלים. און דאָס האַרץ פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק װעט זיך אומקערן צו זײער האַר רחבֿעם, דער מלך פֿון יהודה, און זײ װעלן מיך טײטן, און קער זיך אום צו אים. |
| 12:28 | און אויסטראַכטן אַ פּלאַן, ער האָט געמאַכט צװײ גאָלדענע קעלבער. און ער האָט צו זיי געזאָגט: "ניט מער קלייַבן צו שטייַגן צו ירושלים. זע, דאָס זײַנען דײַנע געטער, ישראל, װאָס האָט דיך אַװעקגעפֿירט פֿון לאַנד מִצרַיִם!" |
| 12:29 | און ער האָט געשטעלט אײנעם אין בית-אֵל, און דער אַנדערער אין דן. |
| 12:30 | און דאָס וואָרט איז געווארן אַ געלעגנהייט פון זינד. װאָרום דאָס פֿאָלק איז געגאַנגען באַװאָרן דאָס קעלבל, אפילו צו דן. |
| 12:31 | און ער האָט געמאַכט הײזער אױף די בָמות, און ער האָט געמאַכט כֹּהנים פֿון דעם נידעריקן פֿאָלק, װאָס זײַנען ניט געװען פֿון די קינדער פֿון לֵוִי. |
| 12:32 | און ער האָט באַשטימט אַ יום טוּב אין אַכטן חודש, אין פופצנטן טאָג פון חודש, אין נאָכמאַך פֿון דער פֿײַערהייט, וואָס מען האָט געפֿײַערט אין יהודה. וּלְמַעְלָה לְמַזְבֵּחַ, אזוי האט ער געטראגן אין בית־אל, אַזוי אַז ער האָט געמאַכט צו די קעלבער, װאָס ער האָט געמאַכט. און אין בעטל, ער האָט באַשטימט כּהנים פֿון די בָּמות, װאָס ער האָט געמאַכט. |
| 12:33 | און ער איז ארויף צום מזבח, װאָס ער האָט אױפֿגעשטעלט אין בית-אֵל, אין פופצנטן טאָג פון אַכט חודש, דער טאָג װאָס ער האָט באַשלאָסן אין זײַן האַרצן. און ער האָט געמאַכט אַ יום־טובֿ צו די קינדער פֿון ישׂראל, און ער איז אַרױפֿגעגאַנגען צום מזבח, so that he might burn incense. |
| 13:33 | נאָך די ווערטער, ירבעם האָט זיך ניט אָפּגעקערט פֿון זײַן שלעכטן וועג. אַנשטאָט, צו די פאַרקערט, ער האָט געמאַכט כּהנים פֿאַר די בָמות פֿון דעם קלענסטן פֿאָלק. ווער ס׳האט געוואָלט, ער האָט אָנגעפילט זיין האַנט, און ער איז געװאָרן אַ כהן פֿון די בָמות. |
| 13:34 | און פֿאַר דעם סיבה, דאָס הױז פֿון ירבעם האָט געזינדיקט, און איז אויפגעריסן געווארן, און איז אפגעווישט געווארן פון דעם געזיכט פון דער ערד. |
בשורה
מארק 8: 1-10
| 8:1 | אין יענע טעג, ווידער, ווען עס איז געווען אַ גרויס מאַסע, און זײ האָבן ניט געהאַט װאָס צו עסן, רופ ן צוזאמע ן זײנ ע תלמידי ם, האָט ער צו זײ געזאָגט: |
| 8:2 | "איך האָבן רחמנות פֿאַר די פאלק, ווייַל, זע, דרײַ טעג האָבן זײ געהאַלטן מיט מיר, און זײ האָבן ניט װאָס צו עסן. |
| 8:3 | און אויב איך וואלט זיי אוועקגעשיקט פאסטן צו זייער שטוב, זיי זאלן שווינדלען אויפן וועג. ” װאָרום עטלעכע פֿון זײ זײַנען געקומען פֿון װײַט. |
| 8:4 | און זיינע תלמידים האבן אים געענטפערט, ״פון װאנען װאלט מען געקאנט קריגן גענוג ברויט פאר זײ אין דער מדבר?" |
| 8:5 | און ער האָט זיי געפרעגט, "ווי פילע ברויט טאָן איר האָבן?"און זיי געזאגט, "זיבן." |
| 8:6 | און ער האָט באַפֿוילן דעם עולם צו זיצן עסן אויף דער ערד. און גענומען די זיבן ברויט, געבן דאַנקען, ער האט צעבראכן און עס געגעבן צו זיינע תלמידים אין סדר צו שטעלן פֿאַר זיי. און זיי האָבן די דאָזיקע געשטעלט פאַרן המון. |
| 8:7 | און זיי האבן געהאט עטלעכע קליין פיש. און ער האָט זײ געבענטשט, און ער האָט באַפֿױלן זײ צו שטעלן פֿאַר זײ. |
| 8:8 | און זײ האָבן געגעסן, און האָבן זיך זאַט. און זיי האָבן צוגענומען דאָס וואָס איז געבליבן פון די שברים: זיבן קערב. |
| 8:9 | און די װאָס האָבן געגעסן זײַנען געװען אַרום פֿיר טױזנט. און ער האָט זיי אָפּגעזאָגט. |
| 8:10 | און פּונקט קליימינג אין אַ שיפל מיט זיינע תלמידים, ער איז אַרײַן אין די טיילן פֿון דאַלמנוטה. |