November 15, 2013, Reading

Wäisheet 13: 1-9

13:1 Awer all Männer sinn ëmsoss, déi net ënner dem Wësse vu Gott sinn, a ween, vun dëse gutt Saachen déi gesi ginn, konnten net verstoen wien ass, nach, duerch Opmierksamkeet op d'Aarbechten, hunn se unerkannt, deen den Handwierker war.

13:2 Amplaz, si haten entweder d'Feier betruecht, oder d'Loft, oder d'Atmosphär, oder de Stärekrees, oder de grousse Mier, oder d'Sonn an de Mound, fir d'Gëtter ze sinn déi d'Welt regéieren.

13:3 Wann se, begeeschtert vun esou Siicht, ugeholl datt se Gëtter sinn, loosst se wëssen, wéi grouss den Här vun hinnen a Glanz ass. Fir deen, deen alles erschaf huet, ass den Auteur vun der Schéinheet.

13:4 Oder, wa se sech iwwer hir Kraaft an hir Effekter gefrot hunn, loosst se vun dëse Saachen verstoen, datt deen, deen se erschaf huet, méi staark ass wéi si.

13:5 Fir, duerch d'Gréisst vun der Schafung a senger Schéinheet, de Schëpfer vun dësen wäert fäeg sinn erkennbar ze gesinn.

13:6 Trotzdem, bis zu dësem Punkt, der Plainte doriwwer ass manner. Well si hu vläicht e Feeler an dësem gemaach, wärend Dir wëllt a sicht Gott ze fannen.

13:7 An, tatsächlech, e bësse Bekanntheet mat him duerch seng Wierker ze hunn, si sichen, a si sinn iwwerzeegt, well d'Saachen déi se gesinn gutt sinn.

13:8 Mee, dann erëm, och hir Schold kann net ignoréiert ginn.

13:9 Fir, wa si fäeg wieren genuch ze wëssen, fir datt se den Universum schätze kënnen, wéi ass et, si hunn den Här net einfach entdeckt?