juny 24, 2014

Lêzing

49:1	Oplette, do eilannen, en harkje goed, jim fiere folken. De Heare hat my roppen fan 'e skoot ôf; út it liif fan myn mem, hy hat myn namme yn gedachten west.
49:2	En hy hat myn mûle oansteld as in skerp swurd. Yn it skaad fan syn hân, hy hat my beskerme. En hy hat my beneamd as in útkarde pylk. Yn syn pylk, hy hat my ferburgen.
49:3	En hy hat tsjin my sein: "Do bist myn feint, Israel. Foar yn dy, Ik sil gloarje."
49:4	En ik sei: "Ik haw wurke oan leechte. Ik haw myn krêft sûnder doel en omdôch fortarre. Dêrom, myn oardiel is by de Heare, en myn wurk is by myn God."
49:5	En no, seit de Heare, dy't my foarme hat as syn tsjinstfeint, dat ik Jakob by him werombringe mei, hwent Israël scil net forgearre wirde, mar ik bin ferhearlike yn 'e eagen des Heare en myn God is myn krêft wurden,
49:6	en sa hat er sein: "It is in lyts ding dat jo myn tsjinstfeint wêze moatte om de stammen fan Jakob op te wekken, en sa om Israels drek te bekearen. Sjuch, Ik haw jo oanbean as in ljocht foar de heidenen, sadat jo myn heil wêze meie, sels oant de fierste streken fan 'e ierde."

Twadde lêzing

13:22	En him fuorthelle, hy hat de kening David foar hjar opwekke. En offere tsjûgenis oer him, hy sei, ‘Ik haw David fûn, de soan fan Isaï, in man te wêzen neffens myn eigen hert, dy't alles útfiere sil wat ik wol.’
13:23	Fan syn neiteam, neffens de belofte, God hat Jezus de Ferlosser nei Israel brocht.
13:24	Johannes wie oan it preekjen, foar it gesicht fan syn komst, in doop fan bekearing foar al it folk fan Israel.
13:25	Dan, doe't Johannes syn kursus foltôge, hy sei: ‘Ik bin net dejinge dy't jo my beskôgje. Foar sjoch, der komt ien efter my oan, de skuon fan waans fuotten ik net weardich bin los te meitsjen’.
13:26	Nobele bruorren, soannen fan Abrahams stam, en dy ûnder jimme dy't God freze, it is ta jimme it Wurd fan dizze heil is stjoerd.

Gospel

1:57No kaam de tiid foar Elizabeth om te befallen, en hja berne in soan.

1:58En har buorlju en sibben hearden dat de Heare syn barmhertichheid mei har grut makke hie, en sa lokwinsken se har.

1:59En it barde dat, op de achtste dei, se kamen om de jonge te besnijen, en hja neamden him by syn heite namme, Sacharja.

1:60En as antwurd, sei syn mem: "Net sa. Ynstee, hy scil Johannes neamd wurde."

1:61En hja seine tsjin har, "Mar d'r is gjinien ûnder jo sibben dy't mei dy namme neamd wurdt."

1:62Doe makken se teikens oan syn heit, oer wat er woe dat er neamd wurde soe.

1:63En in skriuwtablet oanfreegje, hy skreau, siswize: "Syn namme is John." En se fernuveren har allegear.

1:64Dan, fuortendaliks, syn mûle waerd iepen, en syn tonge rekke los, en hy spriek, segenje God.

1:65En eangst foel op al hjar buorlju. En al dizze wurden waarden bekend makke yn it hiele berchtme fan Judéa.

1:66En al dyjingen dy't it hearden, bewarre it yn har hert, siswize: "Wat tinke jo dat dizze jonge wêze sil?"En yndied, de hân des Heare wie mei him.

1:80En it bern groeide, en hy waerd forsterke yn 'e geast. En hy wie yn 'e woastenije, oant de dei fan syn manifestaasje oan Israel.

Comments

You must be logged in to post a comment.