اسان کي ڪيئن عبادت ڪرڻ گهرجي? ماس تي.

بائيبل ڇا ٿو چوي عبادت جي خدمتن بابت?

ڪيٿولڪ مڃيندا آهن ته ماس, جيڪو آخري رات جي ماني کان پوءِ ٺهيل آهي, عبادت ڪرڻ جو صحيح طريقو آهي.

آخري ماني عيد فصح جي ماني هئي جتي عيسيٰ ماني ورتي, برڪت ڪئي ۽ ان کي ٽوڙيو, ۽ ٻارهن رسولن کي ڏنو, چوڻ, ”هي منهنجو جسم آهي, جيڪو توهان کي ڏنو ويندو; منهنجي يادگيري ۾ ائين ڪريو;“ ۽ پوءِ شراب جو پيالو, چوڻ, ”هي پيالو منهنجي رت ۾ نئون عهد آهي, جيڪو تنهنجي لاءِ وڇائي ويندو“ (ڏسو لوڪ, 22:19-20).¹

ڇاڪاڻ ته نئين عهد ۾ خدا کي پيش ڪرڻ جي لائق واحد قرباني عيسى پاڻ آهي, اسان سندس لفظن کي آخري رات جي ماني مان وٺي سگھون ٿا, ماني ۽ شراب کي تسليم ڪيو جيڪو هن پيش ڪيو، حقيقت ۾ هن جو جسم ۽ رت آهي, هن جي محبت جو عهد. (اهو آهي transubstantiation جو تصور.)

پاڪ Eucharist ڪلوري تي عيسى جي تمام قرباني آهي, جتي کيس صليب تي چاڙهيو ويو. بالڪل, هن جو مطلب اهو ناهي ته عيسى هر ماس تي بار بار مري. جيئن سينٽ پال پنهنجي ڪتاب ۾ لکيو آهي عبراني ڏانهن خط 10:10: “هو دنيا جي گناهن لاء هڪ ڀيرو مري ويو ۽ وڌيڪ قرباني جي ضرورت نه هوندي.”

عيسي’ قرباني هڪ واقعو نه آهي جيڪو دور ماضي تائين محدود آهي. ان ۾ هڪ آهي دائمي طول و عرض ان لاءِ جيڪو جاءِ ۽ وقت کي ختم ڪري ٿو, اھو ئي سبب آھي جو بائيبل عيسيٰ کي سڏي ٿو گھيٽي جو قتل ٿيل ”دنيا جي بنياد کان اڳ“. (ڏسو وحي جو ڪتابايس, 13:8.)

سو, Eucharist جي جشن ۾, خدا, جيڪو خلا ۽ وقت کان ٻاهر آهي, يسوع جي قرباني کي پنهنجي ماڻهن جي گڏجاڻي ۾ پيش ڪري ٿو, ٻيهر پيش ڪرڻ اهو اسان لاء هڪ غير خوني انداز ۾.

خدا اهو ڪري ٿو ته هر دور ۾ چرچ کي مهيا ڪرڻ لاء هڪ طريقو پنهنجي پٽ جي بچاء واري قرباني جو حصو بڻجي–هن جي ساراهه ۽ شڪرگذاري ۾ هن جي قرباني پيش ڪندي. اهو ئي سبب آهي ته سينٽ پال پنهنجي ڪتاب ۾ لکيو آهي ڪرنٿين ڏانهن پهريون خط 10:16, ”برڪت جو پيالو جنهن کي اسين برڪت ڪريون ٿا, ڇا اهو مسيح جي رت ۾ شموليت نه آهي? ماني جيڪا اسان ڀڃي, ڇا اهو مسيح جي جسم ۾ شموليت نه آهي?”هي ماس جي ناقابل فراموش خوشي ۽ اسرار آهي, جنهن ۾ اسان کي يسوع جي محبت جي مڪملت ملي ٿي.

Eucharist لاءِ چرچ جو احترام زندهه قرباني جي طور تي مڪمل طور تي بائبلي آهي, مڪمل ٿي رهيو آهي جيئن مالڪي جي مستقبل جي قرباني جي پيشنگوئي جيڪا هميشه غير قومن طرفان پيش ڪئي ويندي, ”سج جي اڀرڻ کان وٺي ان جي غروب ٿيڻ تائين, منھنجو نالو قومن ۾ وڏو آھي; ۽ ھر ھنڌ منھنجي نالي تي قرباني آڻيندا آھن, ۽ خالص نذرانو; ڇالاءِ⁠جو منھنجو نالو قومن ۾ وڏو آھي, لشڪر جو رب فرمائي ٿو " (ملاڪي, 1:11).

چرچ جي تفسير ملاڪي عيسائيت جي ابتدائي تاريخي لکڻين جي حمايت ڪئي وئي آهي. مثال طور, ديش, جيڪو هڪ چرچ جو دستور آهي جيڪو تقريباً سال جي تاريخ ۾ آهي 70 A.D., Eucharist کي سڃاڻي ٿو "پرساد" جي طور تي جيڪو نبي ملاڪي طرفان ڳالهايو ويو آهي. ساڳي طرح, اٽڪل سال ۾ 150 A.D., سينٽ جسٽن مارٽير ملاڪي جي ”قربانيون“ کي سڏي ٿو,“ ”اسان جي طرفان هر جڳهه تي هن کي پيش ڪيل قربانيون, غير قومون, اهو آهي ... يوڪريسٽ جي ماني ۽ ساڳئي طرح ... يوڪريسٽ جو پيالو" (Trypho سان گفتگو 41).

آخري رات جو عيد فصح جي نئين عهد نامي جي پورو ٿيڻ آهي, جيڪو مصر ۾ غلاميءَ کان آزاد ٿيڻ جي موقعي تي بني اسرائيلن پاران کاڌو کائڻ واري رسم آهي.. عيد فصح جي دوران اھو ضروري ھو تہ انھن لاءِ جن کي نجات ملي ويندي، پنھنجي گھر جي دروازن ۽ چوڪن تي قربانيءَ جي گھڙيءَ جو رت رنگين. (صليب جي ڪاٺ تي يسوع جي رت کي ترتيب ڏيڻ) ۽ گھيٽي جو گوشت کائڻ (ڏسو نڪتل, 12:8). ٻڪري جو گوشت کائڻ سان, بني اسرائيل ھڪ لحاظ کان گھيٽي سان گڏ ھڪ ٿي ويا, ان جي بي داغ پاڻ تي کڻڻ. آخري رات جي ماني تي, جيڪو انسان جي گناهن کان آزاد ٿيڻ جي موقعي تي ٿيو, عيسي, خدا جو بي گناهه ليبو, هن جو پنهنجو گوشت ۽ رت ڏنو ته وفادار مقدس طور تي ماني ۽ شراب جي صورت ۾ کائڻ لاءِ. هن مقدس ڪميونيشن ذريعي, اسان هڪ ٿي وڃون ٿا هن جي جان ڏيڻ واري قرباني سان, هن جي بي گناهه کي پاڻ تي کڻڻ.

ڪيٿولڪ يقين رکن ٿا ته يوڪريسٽ کان سواءِ ڪنهن به عبادت جو تجربو ان کان گهٽ آهي جيڪو خدا پاڻ اسان لاءِ تيار ڪيو آهي.. رب اسان سان سچي قربت چاهي ٿو; اسان سان گڏ جسم ۽ روح کي متحد ڪرڻ لاء. پاڪ ڪميونيشن يسوع مسيح لاءِ هڪ حقيقي رستو مهيا ڪري ٿو جيڪو پنهنجو سمورو نفس اسان کي ڏئي ٿو ۽ اسان لاءِ بدلي ۾ پنهنجو سمورو پنهنجو پاڻ کي هن ڏانهن ڏيو.: هڪ مڪمل, پاڻمرادو پاڻ کي ڏيڻ; اسان جي سڄي وجود ۾ خدا سان حقيقي ذاتي ملاقات.

هي عجيب, نجات جو تجربو هر ڪيٿولڪ ماس جي دل آهي.