Canticum Canticorum 1
| 1:1 | Sponsa: Osculetur me osculo oris sui. |
| 1:2 | Sponsus ad sponsam: Tanto meliora sunt ubera tua vino, fragrantia unguentis optimis. |
| 1:3 | Sponsa ad sponsum: Oleum effusum nomen tuum; ergo, virgines dilexerunt te. Trahe me deinceps. |
| 1:4 | Chorus ad sponsam: Post te curremus in odorem unguentorum tuorum. |
| 1:5 | Sponsa ad Chorum: Introduxit me rex in cellaria sua. |
| 1:6 | Chorus ad sponsam: Exsultabimus et laetabimur in te, memores ubera tua super vinum. |
| 1:7 | Sponsus ad sponsam: Iustus amo te. |
| 1:8 | Sponsa ad Chorum: filiae Jerusalem: niger sum, sed tereti, sicut tabernacula Cedar, sicut tabernacula Salomonis. |
| 1:9 | nolite solliciti esse quod tenebrosus sum, nam sol mutatum colorem. |
| 1:10 | filii matris mee pugnaverunt contra me. posuerunt me custodem in vineis. vineam meam non custodivi. |
| 1:11 | Sponsa ad sponsum: Ostende mihi, quem diligit anima mea, ubi pasce, ubi discumbas in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum. |
| 1:12 | Sponsus ad sponsam: Si tu ipse nescis, O pulcherrima inter mulieres, tunc egredere et sequere post vestigia gregum, et pasce capellas tuas iuxta tabernacula pastorum. |
| 1:13 | O amica mea, Equitatui meo in curribus pharaonis comparavi te. |
| 1:14 | Pulchrae sunt genae tuae, sicut turturis. Collum tuum sicut monilia gemmata. |
| 1:15 | Chorus ad sponsam: Faciemus tibi catenas aureas, acui rubet argentum. |
| 1:16 | Sponsa ad Chorum: Dum rex requiesceret, unguentum meum emisit odorem suum. |
| 1:17 | Fasciculus myrrhae dilectus meus mihi. Inter ubera mea commorabitur. |
| 1:18 | Botrus Cypri dilectus meus mihi, in vineis de Engaddi. |
| 1:19 | Sponsus ad sponsam: Ecce, quam pulchra es, O amica mea. Ecce, quam pulchra es. Oculi tui columbae. |
| 1:20 | Sponsa ad sponsum: Ecce, tu pulcher es, dilecte mi, et decorus. Lectus noster floridus. |
| 1:21 | Sponsus ad sponsam: Tigna domorum nostrarum cedrina; nostra laquearia cupressi. |
Canticum Canticorum 2
| 2:1 | Sponsa: Ego sum flos campi campi et lilium vallium praeruptarum. |
| 2:2 | sponsus: Sicut lilium inter spinas, sic dilectus meus inter filias. |
| 2:3 | Sponsa ad Chorum: sicut malus inter ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios. sedi sub umbra quem volui, et fructus eius dulcis palato meo. |
| 2:4 | Introduxit me in cellam vinariam;. Caritatem in me posuit. |
| 2:5 | Prope me floribus. Prope me cum apples. quoniam langueo per amorem. |
| 2:6 | Laeva eius sub capite meo est, et dextera eius amplexabitur me. |
| 2:7 | Sponsus ad Chorum: Adiuro te per iusiurandum, filiae Jerusalem, per facit et campi cervos, non turbare vel suscitare amatum, et quamdiu vult. |
| 2:8 | Sponsa ad Chorum: Vox dilecti mei! Ecce, venerit saliens in montibus, transiliunt montes. |
| 2:9 | Similis est dilectus meus capreae hinnuloque cervorum. |
| 2:10 | Lo, stat extra murum, aspiciens per fenestras, spectans per cancellos. |
| 2:11 | Lo, dilectus meus loquitur mihi: |
| 2:12 | Sponsus ad sponsam: Surge sursus, cito, amica mea, columba mea, mea tereti one, et proficiat. |
| 2:13 | Iam enim hiems habet; pluvia decrevit et abierunt. |
| 2:14 | Flores apparuerunt in terra nostra; tempus putationis advenit. vox turturis audita est in terra nostra. |
| 2:15 | ficus protulit grossos suos; vitibus florentes dant odorem. Surge sursus, amica mea, mihi egregie one, et proficiat. |
| 2:16 | columba mea in foraminibus petrae, in parietis lacunae, ostende mihi faciem tuam. Sonet vox tua in auribus meis. vox enim tua suavis est, et vultus tuus venustus est. |
| 2:17 | Chorus ad sponsum et sponsam: Cape nobis vulpes, quae demoliuntur vineas; vinea enim nostra floruit. |
| 2:18 | Sponsa ad Chorum: Dilectus meus mihi, et ego pro eo. Pascitur inter lilia, donec dies oritur et umbrae declinant. |
| 2:19 | Sponsa ad sponsum: Redi, dilecte mi. Esto sicut cervus et sicut cervus cervus super montes Bether. |
Canticum Canticorum 3
| 3:1 | Sponsa: In lectulo meo, per noctem, quaesivi quem diligit anima mea. Quaesivi illum, et non inveni. |
| 3:2 | Surgam, et circuibo civitatem. Per plateas et plateas, quaeram quem diligit anima mea. Quaesivi illum, et non inveni. |
| 3:3 | invenerunt me custodes qui custodiunt civitatem: "Vidistis quem diligit anima mea"?" |
| 3:4 | Cum aliquantulum praeterirem, Inveni quem diligit anima mea. Tenui illum, et non dimittet eum, donec eum in domum matris meae adducerem, et in cubiculum eius quae peperit me. |
| 3:5 | Sponsus ad Chorum: Adiuro te per iusiurandum, filiae Jerusalem, per facit et campi cervos, non turbare vel suscitare amatum, dum vult. |
| 3:6 | Chorus ad sponsum: Quis est?, qui ascendit per desertum, quasi lignum fumi ex aromatibus myrrhae, et thus, et omnem puluerem unguentarii? |
| 3:7 | Chorus ad sponsam: Lo, sexaginta fortes, ex omnibus fortissimis Israel, vigilate ad cubile Salomonis, |
| 3:8 | omnes tenentes gladios et in re militari exercitatissimi, unumquodque telum in femore suo, propter timores nocturnos. |
| 3:9 | Sponsa ad Chorum: Fecitque sibi rex Salomon solium portatilem de lignis Libani ;. |
| 3:10 | columnas eius argenteas fecit, recumbens auri, ascensum purpura; medium texit bene, ex caritate pro filiabus Ierusalem. |
| 3:11 | filiae Sion, egredere et vide regem Salomonem diademate quo coronavit illum mater eius, die sponsalis, in die exsultationis cordis ejus. |
Canticum Canticorum 4
| 4:1 | Sponsus ad sponsam: Quam pulchra es, amica mea, quam pulchra es! Oculi tui columbae, nisi quod intus absconditum est. Capilli tui sicut greges caprarum, qui ascendunt per montem Galaad. |
| 4:2 | Dentes tui sicut greges tonsarum, quae ascendunt de lavacro, unumquodque cum pari gemina, et nemo ex eis sterilis est. |
| 4:3 | Labia tua sicut vitta coccinea, et eloquium tuum dulce est. Sicut fragmen mali punici, sic sunt genae tuae, nisi quod intus absconditum est. |
| 4:4 | Collum tuum sicut turris David, quae vallo constructa est: clypei mille pendent ex eo, omnia arma fortium. |
| 4:5 | Duo ubera tua sunt sicut duo iuvenes facit, geminos pascua lilia. |
| 4:6 | Usque ad diem surgat et umbrae declinent, ibo ad montem myrrhae et ad montem turis. |
| 4:7 | Prorsus pulchra es, amica mea, et macula non est in te. |
| 4:8 | Progredi a Libano, sponsa mea, progredi a Libano, antecessum. in capite Amana coronaberis, prope cacumen Senir et Hermon, per speluncas leonum, in montibus pardorum. |
| 4:9 | Vulnerasti cor meum, Soror mea, sponsa mea. Tu uno vultu vulnerasti cor meum, et uno crine in collo tuo. |
| 4:10 | Quam pulchra sunt ubera tua, Soror mea, sponsa mea! Pulchriora sunt ubera tua vino, odor unguentorum tuorum super omnia aromata. |
| 4:11 | Labia tua, sponsa mea, sunt cadendo favum; mel et lac sub lingua tua. et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris. |
| 4:12 | Hortus conclusus soror mea est, sponsa mea: inclusum hortus, fons signatus. |
| 4:13 | Emittis paradisum malorum punicorum cum fructibus pomerii: Cupressus uvae, aromaticum oleum; |
| 4:14 | aromaticum et crocum; fistula et cinnamomum, cum omnibus lignis Libani; myrrha et aloe, omnibus optimis unguentis. |
| 4:15 | Fons hortorum puteus aquarum vivarum, quae fortiter influunt a Libano;. |
| 4:16 | Surge sursus, Aquilo, et proficiat, auster. Mitte aura mea hortus, et ferte odores. |
Canticum Canticorum 5
| 5:1 | Sponsa: Intret dilectus meus in hortum suum, et comedunt fructum pomorum suorum. |
| 5:2 | Sponsus ad sponsam: Veni in horto, O soror mea, sponsa mea. Ego messui myrrham meam, cum unguentis aromaticis meis. comedi favum cum melle meo. bibi vinum meum cum lacte meo;. Eat, O amici, et bibere, et inebriaberis, O dilectissime!. |
| 5:3 | Sponsa: dormio, sed cor meum vigilat. Vox dilecti mei pulsantis: |
| 5:4 | Sponsus ad sponsam: Aperi mihi, Soror mea, amica mea, columba mea, immaculatum meum unum. Caput enim meum plenum est rore, Et crines mei plenae sunt guttis noctis. |
| 5:5 | Sponsa: Expoliavi tunicam meam; quomodo induar?? Lavi pedes; quomodo diripiam eos?? |
| 5:6 | Dilectus meus misit manum suam per fenestram, et interior meus tactus eius commotus est. |
| 5:7 | Surrexi ut aperirem dilecto meo. Myrrhae manus meae stillaverunt, et digiti mei myrrhae pleni. |
| 5:8 | Pessulum ostium aperui dilecto meo. Sed ille declinaverat et discesserat. Anima mea liquefacta est ut locutus est. Quaesivi illum, et non inveni. vocavi, et non respondit mihi. |
| 5:9 | Invenerunt me custodes qui circumeunt civitatem. Et percussit me, et vulneraverunt me. Abstulerunt velamen meum a me custodes murorum. |
| 5:10 | Adiuro te per iusiurandum, filiae Jerusalem, si habes dilectum meum, annunciate ei me amore langueo. |
| 5:11 | Chorus ad sponsam: qualis est dilectus tuus dilectus, O pulcherrima inter mulieres? qualis est dilectus tuus dilectus, ut iureiurando nos obligaretis? |
| 5:12 | Sponsa: Dilectus meus candidus et rubicundus, electi inter milia. |
| 5:13 | Caput eius aurum optimum. Comæ ejus sicut alta palmarum;, et quasi niger sicut corvus. |
| 5:14 | Oculi eius sicut columbae, quae lacte lota sunt super rivulos aquarum, et quae iuxta abundantiam fluminum resident. |
| 5:15 | Genae eius sunt sicut area plantarum aromatum, seminatur ab unguentariis. Labia eius sicut lilia, madens myrrha. |
| 5:16 | Manus eius ex auro poliuntur, plena hyacinthis. Eius venter eburneus est, acui cum sapphiris. |
| 5:17 | Crura eius columnae marmoreae sunt, quae constitutae sunt super bases aureas. aspectus eius sicut Libani, electi sicut cedri. |
| 5:18 | Suavissimum est guttur eius, et omnino appetibile. talis est dilectus meus, et ipse est amicus meus, filiae Jerusalem. |
| 5:19 | Chorus ad sponsam: Ubi est dilectus tuus, O pulcherrima inter mulieres? Quo declinavit dilectus tuus, ut quaeramus eum tecum? |
Canticum Canticorum 6
| 6:1 | Sponsa: Dilectus meus descendit in hortum suum, in area aromatum, ut pascat in hortis et lilia colligat. |
| 6:2 | ego sum dilectus meus, et dilectus meus mihi. Pascitur inter lilia. |
| 6:3 | Sponsus ad sponsam: Amica mea, quam pulchra es: dulce et decorum, sicut Jerusalem; terribilis, sicut acies ordinata. |
| 6:4 | Averte oculos tuos a me, quia posuisti me contrarium tibi. Capilli tui sicut grex caprarum, quae apparuerunt de Galaad. |
| 6:5 | Dentes tui sicut grex ovium, quae ascenderunt de lavacro, unumquodque cum pari gemina, et nemo ex eis sterilis est. |
| 6:6 | Sicut cutis mali punici, sic sunt genae tuae, nisi in occulto tuo. |
| 6:7 | Sunt reginae sexaginta, et octoginta pellices, et virgines sine numero. |
| 6:8 | Una est columba mea, meus perfectus est. Una est mater eius; electa est quae peperit. Viderunt eam filiae, et beatissimam praedicaverunt eam. Reginae et concubinae eam viderunt, et laudaverunt eam. |
| 6:9 | Chorus ad sponsum: Quis est?, qui progreditur quasi aurora consurgens, pulchra ut luna, sicut sol elect, terribilis ut acies ordinata? |
| 6:10 | Sponsa: Descendi in hortum nucum, ut videas fructus arduorum vallium, et utrum viguerit vinea et malogranata germinassent. |
| 6:11 | non intellexi. Anima mea turbata est in me propter currus Aminadab. |
| 6:12 | Chorus ad sponsam: Redi, reditus, Sulamitis. Redi, reditus, ut consideremus te. |
Canticum Canticorum 7
| 7:1 | Chorus ad sponsum: Quid videbis in Sulamitis?, other than choruses of encampments? |
| 7:2 | Chorus ad sponsam: How beautiful are your footsteps in shoes, O daughter of a ruler! The joints of your thighs are like jewels, which have been fabricated by the hand of an artist. |
| 7:3 | Your navel is a round bowl, never lacking in curvature. Your abdomen is like a bundle of wheat, surrounded with lilies. |
| 7:4 | Your two breasts are like two young twin does. |
| 7:5 | Your neck is like a tower of ivory. Your eyes like the fish ponds at Heshbon, which are at the entrance to the daughter of the multitude. Your nose is like the tower of Lebanon, which looks out toward Damascus. |
| 7:6 | Your head is like Carmel, and the hairs of your head are like the purple of the king, bound into pleats. |
| 7:7 | Most beloved one, quam pulchra es, and how graceful in delights! |
| 7:8 | Your stature is comparable to the palm tree, and your breasts to clusters of grapes. |
| 7:9 | sponsus: dixi, I will ascend to the palm tree, and take hold of its fruit. And your breasts will be like clusters of grapes on the vine. And the fragrance of your mouth will be like apples. |
| 7:10 | Sponsa: Your throat is like the finest wine: wine worthy for my beloved to drink, and for his lips and teeth to contemplate. |
| 7:11 | ego sum dilectus meus, and his turning is to me. |
| 7:12 | Accessus, my beloved. Let us go out into the field; let us linger in the villages. |
| 7:13 | Let us go up in the morning to the vineyards; let us see if the vineyard has flourished, if the flowers are ready to bear fruit, if the pomegranates have flourished. There I will give my breasts to you. |
| 7:14 | The mandrakes yield their fragrance. At our gates is every fruit. The new and the old, my beloved, I have kept for you. |
Canticum Canticorum 8
| 8:1 | Sponsa ad sponsum: Who will give you to me as my brother, feeding from the breasts of my mother, so that I may discover you outside, and may kiss you, and so that now no one may despise me? |
| 8:2 | I will take hold of you and lead you into my mother’s house. There you will teach me, and I will give you a cup of spiced wine, and of new wine from my pomegranates. |
| 8:3 | Laeva eius sub capite meo est, et dextera eius amplexabitur me. |
| 8:4 | Sponsus ad Chorum: Adiuro te per iusiurandum, filiae Jerusalem, non turbare vel suscitare amatum, dum vult. |
| 8:5 | Chorus ad sponsum: Quis est?, who ascends from the desert, flowing with delights, leaning upon her beloved? |
| 8:6 | Sponsus ad sponsam: Under the apple tree, I awakened you. There your mother was corrupted. There she who bore you was violated. |
| 8:7 | Set me like a seal upon your heart, like a seal upon your arm. For love is strong, like death, and envy is enduring, like hell: their lamps are made of fire and flames. |
| 8:8 | A multitude of waters cannot extinguish love, nor can a river overwhelm it. If a man were to give all the substance of his house in exchange for love, he would despise it as nothing. |
| 8:9 | Chorus: Our sister is little and has no breasts. What shall we do for our sister on the day when she is called upon? |
| 8:10 | If she is a wall, let us build a rampart of silver upon it. If she is a door, let us join it together with boards of cedar. |
| 8:11 | Sponsa ad Chorum: I am a wall, and my breasts are like towers, since, in his presence, I have become like one who has discovered peace. |
| 8:12 | The peaceful one had a vineyard, in that which held the peoples. He handed it on to the caretakers; a man brought, in exchange for its fruit, a thousand pieces of silver. |
| 8:13 | sponsus: My vineyard is before me. The thousand is for your peacefulness, and two hundred is for those who care for its fruit. |
| 8:14 | Sponsa ad sponsum: Your friends are attentive to those who have been dwelling in the gardens. Cause me to heed your voice. |
| 8:15 | Flee away, my beloved, and become like the doe and the young stag upon the mountains of aromatic plants. |