ORDINIS SACRI

Ordo est sacramentum in quo homines probati sunt “ordinavit” ab Ecclesia ad sex alios sacramenta. Viri diaconi, presbyteri vel episcopi.

tamen, sacramentum Ordinis non nisi ab Episcopis conficitur, et quod proxime sequitur ex Bibliis.

Certus est modus in Scripturis, in quo Deus ad ministerium Dei vocatus datur et recipitur. Hoc fluit a Deo ad Iesum, a Iesu ad Apostolos, et ab Apostolis eorum successoribus (vide Evangelium secundum Lucam 10:16 et Evangelium Ioannis 13:20; 20:21). Sic, Sacramentum Ordinis perfici non potest nisi ab Apostolo vel ab eo cui apostolica auctoritas collata est. Exempli gratia, Paulus scribit in his Epistola prima ad Timotheum (4:14), “Noli negligere donum quod habes, quod tibi prophetico datum est, cum seniorum concilium tibi manus imposuerunt” (vide 5:22, his Epistola secunda ad Timotheum, 1:6, et his Epistula ad Titum 1:5). Sic, sacramentum continens catenam Iesu sequitur usque ad novissimum catholicum sacerdotem. (Plura de hoc infra.)

In primitiva Ecclesia, Hierarchia enucleavit episcoporum, presbyteri (sive seniores), et diaconi, quae tripertita structura pontificis Israelis correspondebat, sacerdotes, et Levitae (vide Paulum Epistola ad Phillipians, 1:1; Sanctus Iacobus’ Epistola, 5:14; Liber Numerorum, 32; Liber secundus Paralipomenon 31:9-10).¹ in Israel, Sacerdos pro singulari emissario Dei visus est (vide Malachias 2:7), segregatus ab ecclesia per unctionem et manuum impositionem (vide Exodus 30:30 or * Deuteronomium 34:9).

Datum Apostoli Judaei, Ecclesia has Iudaeos consuetudines ad suum ritum ordinationis assumpsit.

Nonne omnes Sacerdotes sumus?

No, sed interdum homines per nuntium biblicum confunduntur omnes fideles vocati ad sacerdotium Christi participandum. Exempli gratia, Sanctus Petrus Epistola prima (2:9) civitatibus, “Vos estis genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, Proprium populi Dei.” Haec verba referuntur ad Exodus 19:6, “eritis mihi regnum sacerdotale et gens sancta.”

Sacramenta praestare reservata speciali hominum coetu (sacerdotes) notum est sacerdotalismus.

In veteri testamento, a minor, sacerdotium sacerdotale in maiore gente sacerdotali Israelis exstitit. Ut explicamus, idem est in Novo Foedere.

Sacra Scriptura revelat sacerdotale sacerdotium spirituale quoddam esse paternum, Unde Ecclesia catholica docet ordinationem sacerdotalem solis hominibus reservatam. Exempli gratia, in veteri testamento, the Liber Iudicum (18:19) civitatibus: “Cumque nobiscum veneris, sitque nobis pater et sacerdos.”

Item, in Novo Testamento, Paulus scribit in his Epistola prima ad Corinthios (4:15) quod “Nam etsi innumerabiles in Christo duces habetis, non multos patres. Nam in Christo Jesu per Evangelium ego vos genui.” De hoc spirituali paternitate seu sacerdotali sacerdotali ineuntis eiusdem capitis magis elaborat Paulus, cum dicit, “Hoc est quomodo nos respiciat, ut servi Christi et dispensatores mysteriorum Dei” (4:1).²

In initio ministerii sui, Dixit Iesus turbis “ovis sine pastore,” dicens, “Messis quidem multa, operarii autem pauci; Rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam” (vide Matthaeus 9:36, 37-38). Haec praefat lectio Duodecim Apostolorum, quos permisit et ut suos vicarios pastores in fideles emisit (videre Evangelium Ioannis 21:15-17; the Acta Apostolorum 20:28; et Petrus Epistola prima 5:2). “Non vos me elegistis,” Postea commonefacit, “sed ego elegi vos et posui vos ut eatis et fructum afferatis” (John 15:16). “Quomodo praedicant homines nisi mittantur??” scribit Paulus in his Epistula ad Romanos, 10:15.

Nusquam in Scriptura sacra sibi quisque assumit ministerium. “Unus non accipit honorem, sed dicitur a deo, sicut Aaron fuit,” scribe Paulum in his Epistola ad Hebraeos 5:4 (vide his Epistula ad Colossenses 1:25, etiam). Cum quidam exorcistae Judaeorum malignorum spirituum increpare conantur “per Iesum quem Paulus praedicat,” spiritus respondeo, “Iesus novi, et Paulum scio; sed quis es??” (Acta Apostolorum, 19:13, 15).

Sic, valida vocatio ad ministerium confirmationem Hierarchiae apostolicae ordinarie involvit. Exempli gratia, in Actus Apostolorum (1:15), Mathias non stabit et ministerialis sua voluntate. Electus est autem secundum Petri et Apostolorum auctoritate, sub ductu Spiritus Sancti. Nec Paulus, in omnibus his dramatic conversionem, profectus est ad praedicandum evangelium suum, Deum sibi vindicare unctionem. Ut in his Epistula ad Galatas (1:18), prior ierosolymam vadit ad approbationem Apostolorum, et postea ad evangelium verificandum quod praedicat verum est (2:2).

Cum omnes Christiani ad evangelizandum vocati sint, Apostoli eorumque successores unicam vocationem habent tuendi Depositum Fidei et fideles docendi. In Evangelium secundum Matthaeum (28:19-20) Jesus dicit Apostolis, “Euntes ergo docete omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, docentes eos servare omnia, quaecumque mandavi vobis.”

Item, in his Epistola secunda ad Timotheum, Paulus instruit: “veritatem custodi, quæ tibi commendatam est per Spiritum Sanctum, qui habitat in nobis,… Quae a me audisti coram multis testibus fidelibus viris committenda, qui alios docere valebunt.” (vide versus 1:14; 2:2; 1:13; et Acta Apostolorum 2:42).

Nam, cum ministris eius docent, ipse Christus per eos docet: “Qui vos audit me audit, et qui vos spernit, respuit me, et qui me spernit spernit eum qui me misit” (Luc 10:16). Alibi dicit, “Vero, vero, tibi dico, qui recipit aliquem quem mitto me accipit; et qui me recipit recipit eum qui me misit” (John 13:20; emphasis additae).

Apostolis auctoritate traduntur praesidentes celebrationi eucharisticae. Exempli gratia, dum Eucharistiam in Ultima Cena instituens, iubet eos, “Hoc facite in meam commemorationem” (Luc 22:19 et Pauli Epistola ad Corinthios, 11:23-24). Apostoli sui sacerdotii partem unicam accipiunt et cum eo praecipuum munus offerunt pro fidelibus Sacrificium eucharisticum (cf. Heb. 5:1).³

Apostoli etiam potestatem a Iesu recipiunt peccata remittendi per donum clavium Petro datae et auctoritatem” ligare et solvere” collata in coetus (cf. Matt. 16:19; 18:18). “Sicut misit me Pater,” Salvator narrat eis, “etiam sic te mitto. … Accipe Spiritum Sanctum. Si quis remiseritis peccata, dimittuntur; si cuius retinueritis peccata, retinentur” (John 20:21-23; emphasis additae).