6:1 | Post haec, Iesus iter per mare Galilaeae, quod est mare Tiberiadis. |
6:2 | Et sequebatur eum turba multa, Videbant enim signa quae faciebat his qui infirmabantur. |
6:3 | Ergo, Jesus autem perrexit in montem, Et discumbebat ibi cum discipulis suis. |
6:4 | Pascha autem, dies festus Iudaeorum, prope erat. |
6:5 | Itaque, cum sublevasset oculos Iesus et vidisset quia multitudo maxima venit ad eum, dixit ad Philippum, "Unde panem ememus", ut hi comedant?" |
6:6 | Hoc autem dicebat tentans eum. Ipse enim sciebat quid esset facturus. |
6:7 | Respondit ei Philippus, "Benenorum panis denarii non sufficerent quilibet eorum accipere vel modicam." |
6:8 | Unus ex discipulis eius, Andrew, frater Simonis Petri, dixit ei: |
6:9 | "Est puer quidam hic", qui habet quinque panes hordeaceos et duos pisces. Sed haec quid sunt inter tantos??" |
6:10 | Dixit ergo Jesus, "Habete homines discumbere ad comedendum." Nunc, ibi erat gramen multum in eo loco. Itaque homines, numero quinque milia, sedit manducare. |
6:11 | Ergo, Jesus panem, et cum gratias egisset, his qui sedebant ad manducandum, distribuit; similiter etiam, ex piscibus, quantum volebant. |
6:12 | deinde, cum repleti sunt, dixit discipulis suis, "Colligite fragmenta quae supersunt", ne pereant.' |
6:13 | Itaque convenerunt, Et impleverunt duodecim cophinos fragmentorum ex quinque panibus ordei, quae superfuerant ab his qui manducaverunt. |
6:14 | Ergo, illi homines, cum vidissent quod Iesus signum fecit, Dixerunt, "Vero, hic est propheta qui in mundum venturus est. |
6:15 | Itaque, ubi intellexit quod venturi essent et raperent eum et regem constituerent, Jesus fugiens in montem, per se solum. |