| 37:17 |
En de man zei tegen hem: “Ze hebben zich teruggetrokken van deze plek. Maar ik hoorde ze zeggen, ‘Laten we naar Dothan gaan.’” Daarom, Jozef ging zijn broers achterna, en hij vond ze in Dothan. |
| 37:18 |
En, toen ze hem van verre hadden gezien, voordat hij hen benaderde, ze besloten hem te vermoorden. |
| 37:19 |
En ze zeiden tegen elkaar: “Zie, de dromer nadert. |
| 37:20 |
Komen, laten we hem doden en hem in de oude stortbak werpen. En laten we zeggen: ‘een boosaardig wild beest heeft hem verslonden.’ En dan zal duidelijk worden wat zijn dromen voor hem zullen doen.” |
| 37:21 |
Maar Ruben, bij het horen hiervan, trachtten hem uit hun handen te bevrijden, en hij zei: |
| 37:22 |
'Neem zijn leven niet weg, noch bloed vergieten. Maar gooi hem in deze stortbak, die in de wildernis is, en houd dus uw handen onschadelijk.” Maar hij zei dit, hem uit hun handen willen redden, om hem terug te brengen naar zijn vader. |
| 37:23 |
En dus, zodra hij bij zijn broers kwam, ze trokken hem heel snel zijn tuniek uit, die tot op de enkels reikte en in vele kleuren geweven was, |
| 37:24 |
en zij wierpen hem in een oude put, waar geen water in zat. |
| 37:25 |
En zitten om brood te eten, ze zagen enkele Ismaëlieten, reizigers die uit Gilead komen, met hun kamelen, kruiden dragen, en hars, en olie van mirre naar Egypte. |
| 37:26 |
Daarom, zei Juda tegen zijn broers: “Wat zal het ons baten, als we onze broer doden en zijn bloed verbergen? |
| 37:27 |
Het is beter dat hij aan de Ismaëlieten wordt verkocht, en dan zullen onze handen niet verontreinigd worden. Want hij is onze broeder en ons vlees.” Zijn broers stemden in met zijn woorden. |
| 37:28 |
En toen de Midianitische kooplieden langskwamen, ze trokken hem uit de regenbak, en zij verkochten hem aan de Ismaëlieten voor twintig zilverstukken. En deze leidden hem naar Egypte. |
