| 14:1 |
Nu gebeurde het in Iconium dat ze samen de synagoge van de Joden binnengingen, en ze spraken op zo'n manier dat een grote menigte van zowel Joden als Grieken geloofde. |
| 14:2 |
Toch echt, de ongelovige Joden hadden de zielen van de heidenen tegen de broeders opgehitst en in vuur en vlam gezet. |
| 14:3 |
En dus, ze bleven lang, getrouw handelen in de Heer, getuigenis afleggen van het Woord van zijn genade, het verstrekken van tekenen en wonderen gedaan door hun handen. |
| 14:4 |
Toen werd de menigte van de stad verdeeld. En zeker, sommigen waren bij de joden, toch waren er werkelijk anderen bij de apostelen. |
| 14:5 |
Toen nu een aanval was gepland door de heidenen en de Joden met hun leiders, zodat ze hen met minachting zouden behandelen en stenigen, |
| 14:6 |
zij, dit realiseren, vluchtten samen naar Lystra en Derbe, steden van Lycaonië, en naar de hele omliggende regio. En ze waren op die plaats aan het evangeliseren. |
| 14:7 |
En een zekere man zat in Lystra, gehandicapt aan zijn voeten, kreupel uit de schoot van zijn moeder, die nog nooit had gelopen. |
| 14:8 |
Deze man hoorde Paulus spreken. En Paulus, hem aandachtig aankijken, en inzien dat hij geloof had, zodat hij genezen kan worden, |
| 14:9 |
zei met luide stem, “Sta rechtop op uw voeten!' En hij sprong op en liep rond. |
| 14:10 |
Maar toen de menigte had gezien wat Paulus had gedaan, ze verhieven hun stem in de Lycaonische taal, gezegde, "De goden, de gelijkenissen van mensen hebben genomen, zijn tot ons afgedaald!” |
| 14:11 |
En ze riepen Barnabas, 'Jupiter,’ toch noemden ze echt Paul, 'Kwik,’ omdat hij de hoofdspreker was. |
| 14:12 |
Ook, de priester van Jupiter, die buiten de stad was, voor de poort, ossen en slingers binnenhalen, was bereid samen met het volk offers te brengen. |
| 14:13 |
En zodra de apostelen, Barnabas en Paulus, had dit gehoord, hun tunieken scheuren, ze sprongen in de menigte, uitschreeuwen |
| 14:14 |
en zeggen: "Heren, waarom zou je dit doen? Wij zijn ook stervelingen, mannen zoals jij, preken tot u om bekeerd te worden, van deze ijdele dingen, aan de levende God, die de hemel en de aarde en de zee en alles wat daarin is gemaakt heeft. |
| 14:15 |
Bij vorige generaties, hij stond alle naties toe hun eigen wegen te bewandelen. |
| 14:16 |
Maar zeker, hij liet zichzelf niet zonder getuigenis, goed doen vanuit de hemel, het geven van regen en vruchtbare seizoenen, hun hart vullen met voedsel en blijdschap.” |
| 14:17 |
En door deze dingen te zeggen, ze waren nauwelijks in staat om de menigte ervan te weerhouden zich voor hen in brand te steken. |
| 14:18 |
Nu kwamen daar enkele Joden uit Antiochië en Ikonium aan. En de menigte hebben overtuigd, ze stenigden Paulus en sleepten hem buiten de stad, denken dat hij dood is. |
