July 2, 2015

Reading

בראשית 22: 1- 19

22:1 נאָך די זאכן געטראפן, גאָט געפּרוּווט אברהם, און ער האָט צו אים געזאָגט, "אברהם, אברהם״. און ער האָט געענטפערט, "דא בין איך."

22:2 האָט ער צו אים געזאָגט: "נעם דיין איינציק געבוירן זון יצחק, וועמען דו האסט ליב, און גײ אַרײַן אין לאַנד פֿון זעונג. און זאָלסט אים דאָרטן מקריב זײַן פֿאַר אַ בראַנדאָפּפֿער אױף אײנעם פֿון די בערג, וואָס איך וועל דיר ווייזן.

22:3 און אַזוי אברהם, אויפשטיין אין דער נאַכט, האָט אָנגעכאַפּט זײַן אײזל, גענומען מיט זיך צוויי יוגנטלעך, און זײַן זון יצחק. און ווען ער האט געשניטן האלץ פארן חורבן, ער איז געפארן צו דעם ארט, אַזױ װי גאָט האָט אים באַפֿױלן.

22:4 דערנאָך, אויפן דריטן טאג, אויפהויבן די אויגן, ער האָט דערזען דעם אָרט פֿון דער װײַטן.

22:5 און ער האָט געזאָגט צו זײַנע קנעכט: ― װאַרט דאָ מיטן אײזל. איך און דער יינגל וועלן ייַלן ווייַטער פאָרויס צו דעם אָרט. נאָך מיר האָבן געדינט, וועט זיך אומקערן צו דיר."

22:6 ער האט אויך גענומען דאס האלץ פארן חורבן, און ער האָט עס אַרױפֿגעטאָן אױף זײַן זון יצחק. און ער האָט אַלײן געטראָגן אין זײַנע הענט פֿײַער און אַ שװערד. און ווי די צוויי זענען ווייטער צוזאַמען,

22:7 האָט יצחק געזאָגט צו זײַן פֿאָטער, "מיין טאטע." און ער האָט געענטפערט, "וואס ווילסטו, זון?" "זע," ער האט געזאגט, "פייַער און האָלץ. וואו איז דער קרבן פון דעם חורבן?"

22:8 אבער אברהם האט געזאגט, "גאָט אַליין וועט צושטעלן די קאָרבן פֿאַר די חורבן, מיין זון." אזו י האב ן ז ײ װײטע ר װײטער.

22:9 און זײ זײַנען געקומען צו דעם אָרט װאָס גאָט האָט אים באַװיזן. דארט האט ער געבויט א מזבח, אוּן עֶר הָאט אוֹיךְ גִיגַאנְגֶען דֶעם הָילִיץ. און אַז ער האָט געבונדן זײַן זון יצחק, ער האָט אים אַװעקגעלײגט אױפֿן מזבח אױפֿן הױף האָלץ.

22:10 און ער האָט אַרױסגעצױגן זײַן האַנט, און האָט אָנגענומען דעם שװערד, כּדי צו מקריב זײַן זײַן זון.

22:11 און זע, א מלאך ה' האט גערופן פון הימל, זאגן, "אברהם, אברהם״. און ער האָט געענטפערט, "דא בין איך."

22:12 און ער האָט צו אים געזאָגט, "דו זאלסט נישט אויסשטרעקן דיין האַנט איבער דעם יינגל, און טאָן ניט טאָן עפּעס צו אים. איצט װײס איך, אַז איר האָט מורא פֿאַר גאָט, ווײַל דו האסט ניט געהאַלטן דײַן איינציקער זון פֿון מײַן צוליב.

22:13 אברהם האט אויפגעהויבן די אויגן, און ער האָט געזען הינטער זײַן רוקן אַ װידער צװישן די דערנער, געכאפט בײ די הערנער, וואָס ער האָט גענומען און געבראַכט ווי אַ חורבן, אנשטאט זײן זון.

22:14 און ער האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון יענעם אָרט: 'דער האר זעט.' אזוי, אַפֿילו ביז הײַנטיקן טאָג, מען זאָגט: 'אויף דעם באַרג, דער האר וועט זען.'

22:15 דעמאלט האט דער מלאך ה' קרא צו אברהם א צווייט מאל פון הימל, זאגן:

22:16 "דורך מיין אייגן זיך, איך האב געשוואוירן, זאָגט גאָט. ווייַל איר האָט געטאן דעם זאַך, אוּן הָאט נִישְט דֶער בֶּן בְּרִיךְ הָאט גִיוֶוען נִיט גִיוָוארְן,

22:17 איך וועל דיך בענטשן, און איך וועל מערן דיין זאָמען ווי די שטערן פון הימל, און ווי דער זאַמד וואָס איז אויף דעם ברעג. דיין זאָמען וועט ירשענען די טויערן פון זייער פיינט.

22:18 און אין דיין זאָמען, אַלע פֿעלקער פֿון דער ערד װעלן געבענטשט װערן, װײַל דו האָסט צוגעהערט צו מײַן קָול.

22:19 אַבֿרהם האָט זיך אומגעקערט צו זײַנע קנעכט, און זײ זײַנען געגאַנגען קײן באר־שבע צוזאַמען, און ער האָט דאָרטן געלעבט.

Gospel

מתיא 9: 1- 8

9:1 And climbing into a boat, he crossed the sea, and he arrived at his own city.

9:2 און זע, they brought to him a paralytic, lying on a bed. און יאָשקע, seeing their faith, said to the paralytic, “Be strengthened in faith, זון; your sins are forgiven you.”

9:3 און זע, some of the scribes said within themselves, “He is blaspheming.”

9:4 And when Jesus had perceived their thoughts, ער האט געזאגט: “Why do you think such evil in your hearts?

9:5 Which is easier to say, ‘Your sins are forgiven you,’ or to say, ‘Rise up and walk?'

9:6 אבער, so that you may know that the Son of man has authority on earth to forgive sins,” he then said to the paralytic, "שטיי אויף, take up your bed, and go into your house.”

9:7 And he arose and went into his house.

9:8 Then the crowd, seeing this, was frightened, and they glorified God, who gave such power to men.