Enero 14, 2013, Pagbasa

1:1	Sa daghang mga dapit ug sa daghang paagi, sa nangaging mga panahon, Ang Dios nakigsulti sa mga amahan pinaagi sa mga Propeta;
1:2	katapusan, niining mga adlawa, nakigsulti siya kanato pinaagi sa Anak, nga iyang gitudlo ingon nga manununod sa tanang mga butang, ug pinaagi kang kinsa gibuhat niya ang kalibutan.
1:3	Ug tungod kay ang Anak mao ang kahayag sa iyang himaya, ug ang dagway sa iyang bahandi, ug nagadala sa tanang mga butang pinaagi sa Pulong sa iyang hiyas, sa ingon nakahimo sa paghinlo sa mga sala, nagalingkod siya sa tuo nga kamot sa Halangdon sa kahitas-an.
1:4	Ug nahimo nga labi pa ka maayo kaysa mga Anghel, nakapanunod siya ug ngalan nga mas labaw pa kay sa ila.
1:5	Kay kinsa man sa mga Anghel ang iyang gisulti: “Ikaw ang akong Anak; karong adlawa gipanganak ko ikaw?” O pag-usab: “Ako mahimong Amahan niya, ug siya mahimo nga akong Anak?”
1:6	Ug pag-usab, sa dihang iyang gidala ang bugtong nga Anak nganhi sa kalibotan, siya miingon: “Ug himoa nga ang tanang mga Anghel sa Dios mosimba kaniya.”

Mga komento