Hunyo 24, 2012, Unang Pagbasa

49:1	Hatagi'g pagtagad, ka mga isla, ug paminaw pag-ayo, kamong halayo nga mga katawhan. Ang Ginoo nagtawag kanako gikan sa tagoangkan; gikan sa sabakan sa akong inahan, nahinumdom siya sa akong ngalan.
49:2	Ug iyang gihimo ang akong baba ingon sa usa ka mahait nga espada. Sa landong sa iyang kamot, giprotektahan ko niya. Ug iyang gitudlo ako nga usa ka pinili nga pana. Sa iyang baslayan, iya akong gitagoan.
49:3	Ug siya miingon kanako: “Ikaw akong sulugoon, Israel. Kay diha kanimo, Maghimaya ako.”
49:4	Ug niingon ko: “Ako naghago padulong sa kahaw-ang. Gihurot ko ang akong kusog sa walay katuyoan ug kawang. Busa, ang akong paghukom anaa sa Ginoo, ug ang akong buhat uban sa akong Dios.”
49:5	Ug karon, nag-ingon ang Ginoo, nga nag-umol kanako gikan sa tagoangkan ingon nga iyang alagad, aron madala ko pagbalik si Jacob ngadto kaniya, kay ang Israel dili pagatigumon, apan ako gihimaya sa mga mata sa Ginoo ug ang akong Dios nahimong akong kusog,
49:6	ug mao kini ang iyang giingon: “Diyutay ra nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron mabangon ang mga tribo ni Jacob, ug aron sa pagkabig sa mga latak sa Israel. Tan-awa, Gitanyag ko ikaw ingon nga kahayag alang sa mga Gentil, aron ikaw mahimong akong kaluwasan, bisan ngadto sa kinalay-ang mga dapit sa yuta.”

Mga komento