| 2:1 |
و کلام خداوند بر من نازل شد, گفتن: |
| 2:2 |
«برو, و به گوش اورشلیم فریاد بزن, گفتن: خداوند چنین می گوید: من تو را به یاد آورده ام, ترحم بر جوانی و صدقه نامزدت, وقتی به دنبال من رفتی تا بیابان, به زمینی که کاشته نمی شود. |
| 2:3 |
اسرائیل برای خداوند مقدس است, اولین میوه اش. همه کسانی که او را می بلعند مرتکب جرم می شوند. بدی ها بر آنها چیره خواهد شد, خداوند می گوید.» |
| 2:7 |
و من شما را به سرزمین کرمل هدایت کردم, تا از میوه آن و از مرغوبیت آن بخورید. و وارد آن شده است, سرزمین من را نجس کردی, و میراث من را به زشت تبدیل کردی. |
| 2:8 |
کشیش ها نگفته اند: «خداوند کجاست?و کسانی که شریعت داشتند مرا نشناختند. و کشیش ها به من خیانت کردند. و پیامبران در بعل نبوت می کردند و از بت ها پیروی می کردند. |
| 2:10 |
از جزایر کیتیم عبور کنید, و نگاه کن. و به قیدار بفرستید, و با جدیت در نظر بگیرید. و ببینید آیا تا به حال چنین کاری انجام شده است یا خیر. |
| 2:12 |
از این شگفت زده شوید, ای آسمان ها, و کاملاً متروک باشد, ای دروازه های بهشت, خداوند می گوید. |
| 2:13 |
زیرا قوم من دو کار بد کرده اند. آنها مرا رها کرده اند, چشمه آب زنده, و برای خود آب انبارهایی حفر کرده اند, مخازن شکسته که قادر به نگه داشتن آب نیستند. |
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.