June 22, 2015

1:1 در آغاز, خداوند آسمان و زمین را آفرید.

1:2 اما زمین خالی و خالی از سکنه بود, و تاریکی ها بر روی پرتگاه بود; و روح خدا بر آبها آورده شد.

1:3 و خدا گفت, بگذار نور باشد. و نور شد.

1:4 و خداوند نور را دید, که خوب بود; و نور را از تاریکی ها تقسیم کرد.

1:5 و نور را صدا زد, 'روز,و تاریکی ها, «شب.» و شب و صبح شد, یک روز.

1:6 خدا هم گفت, «فلکی در میان آبها باشد, و آب را از آب جدا کند.»

1:7 و خداوند فلک را ساخت, و آبهای زیر فلک را تقسیم کرد, از آنهایی که بالای فلک بودند. و همینطور شد.

1:8 و خداوند فلک را «بهشت» نامید و عصر و صبح شد, روز دوم.

1:9 واقعا خدا گفت: «آبهایی که زیر آسمان است در یک مکان جمع شوند; و زمین خشک ظاهر شود.» و همینطور شد.

7:1	“Do not judge, so that you may not be judged.
7:2	For with whatever judgment you judge, so shall you be judged; and with whatever measure you measure out, so shall it be measured back to you.
7:3	And how can you see the splinter in your brother’s eye, and not see the board in your own eye?
7:4	Or how can you say to your brother, ‘Let me take the splinter from your eye,' در حالی که, ببین, a board is in your own eye?
7:5	Hypocrite, first remove the board from your own eye, and then you will see clearly enough to remove the splinter from your brother’s eye.

نظرات