Easter Vigil 2015

Leximi i Parë

Zanafilla: 1: 1-2: 2

1:1	Ne fillim, Zoti krijoi qiellin dhe tokën.
1:2	Por toka ishte bosh dhe e pabanuar, dhe errësira ishte mbi faqen e humnerës; dhe kështu Fryma e Perëndisë u soll mbi ujërat.
1:3	Dhe Zoti tha, "Le të ketë dritë." Dhe drita u bë.
1:4	Dhe Zoti pa dritën, se ishte mirë; dhe kështu ndau dritën nga errësira.
1:5	Dhe ai thirri dritën, 'Dita,’ dhe errësira, ‘Nata.’ Dhe u bë mbrëmje dhe mëngjes, një ditë.
1:6	Zoti tha gjithashtu, “Le të jetë një kupë qiellore në mes të ujërave, dhe le të ndajë ujërat nga ujërat.”
1:7	Dhe Perëndia krijoi një kupë qiellore, dhe ndau ujërat që ishin nën kupë qiellore, nga ato që ishin mbi kupë qiellore. Dhe kështu u bë.
1:8	Dhe Perëndia e quajti qiellin qiellor. Dhe u bë mbrëmje dhe mëngjes, Dita e dytë.
1:9	Vërtet Zoti tha: “Ujërat që janë nën qiell, le të mblidhen në një vend të vetëm; dhe le të shfaqet toka e thatë.” Dhe kështu u bë.
1:10	Dhe Perëndia e quajti tokën e thatë, 'Toka,’ dhe thirri mbledhjen e ujërave, 'Detet.' Dhe Perëndia e pa që ishte mirë.
1:11	Dhe ai tha, “Toka le të mbijë bimë jeshile, si ato që prodhojnë farë, dhe pemët frutore, duke prodhuar fruta sipas llojit të tyre, fara e të cilit është brenda vetes, mbi gjithë tokën.” Dhe kështu u bë.
1:12	Dhe toka nxori bimë të gjelbra, si ato që prodhojnë farë, sipas llojit të tyre, dhe pemët që prodhojnë fruta, ku secili ka mënyrën e vet të mbjelljes, sipas llojit të saj. Dhe Perëndia e pa që ishte mirë.
1:13	Dhe u bë mbrëmje dhe mëngjes, ditën e tretë.
1:14	Pastaj Zoti tha: “Le të ketë drita në kupë qiellore. Dhe le ta ndajnë ditën nga nata, dhe le të bëhen shenja, të dyja stinët, dhe të ditëve dhe viteve.
1:15	Le të shkëlqejnë në kupën qiellore dhe le të ndriçojnë tokën.” Dhe kështu u bë.
1:16	Dhe Perëndia krijoi dy drita të mëdha: një dritë më e madhe, për të sunduar gjatë ditës, dhe një dritë më të vogël, për të sunduar natën, së bashku me yjet.
1:17	Dhe i vendosi në kupë qiellore, për të dhënë dritë mbi gjithë dheun,
1:18	dhe për të sunduar ditën dhe natën, dhe për të ndarë dritën nga errësira. Dhe Perëndia e pa që ishte mirë.
1:19	Dhe u bë mbrëmje dhe mëngjes, ditën e katërt.
1:20	Dhe pastaj Zoti tha, “Lërini ujërat të prodhojnë kafshë me shpirt të gjallë, dhe krijesat fluturuese mbi tokë, nën kupë qiellore.”
1:21	Dhe Zoti krijoi krijesat e mëdha të detit, dhe gjithçka me një shpirt të gjallë dhe aftësinë për të lëvizur që prodhonin ujërat, sipas llojit të tyre, dhe të gjitha krijesat fluturuese, sipas llojit të tyre. Dhe Perëndia e pa që ishte mirë.
1:22	Dhe ai i bekoi ata, duke thënë: “Rriteni dhe shumëzoni, dhe mbush ujërat e detit. Dhe zogjtë le të shumohen mbi tokë.”
1:23	Dhe u bë mbrëmje dhe mëngjes, ditën e pestë.
1:24	Zoti tha gjithashtu, “Toka le të prodhojë shpirtra të gjallë në llojin e tyre: bagëti, dhe kafshët, dhe kafshët e egra të tokës, sipas llojit të tyre”. Dhe kështu u bë.
1:25	Dhe Perëndia krijoi kafshët e egra të tokës sipas llojit të tyre, dhe bagëtinë, dhe çdo kafshë në tokë, sipas llojit të tij. Dhe Perëndia e pa që ishte mirë.
1:26	Dhe ai tha: “Le ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës dhe ngjashmërisë sonë. Dhe le të sundojë mbi peshqit e detit, dhe krijesat fluturuese të ajrit, dhe kafshët e egra, dhe gjithë tokën, dhe çdo kafshë që lëviz mbi tokë.”
1:27	Dhe Zoti e krijoi njeriun sipas shëmbëlltyrës së tij; sipas shëmbëlltyrës së Perëndisë, ai e krijoi atë; Mashkull dhe femër, ai i krijoi ato.
1:28	Dhe Zoti i bekoi ata, dhe tha ai, “Rriteni dhe shumëzoni, dhe mbush tokën, dhe nënshtroje atë, dhe do të ketë sundim mbi peshqit e detit, dhe krijesat fluturuese të ajrit, dhe mbi çdo gjallesë që lëviz mbi tokë.”
1:29	Dhe Zoti tha: “Ja, Unë ju kam dhënë çdo bimë farë mbi tokë, dhe të gjitha pemët që kanë në vetvete aftësinë për të mbjellë llojin e tyre, të jetë ushqim për ju,
1:30	dhe për të gjitha kafshët e tokës, dhe për të gjitha gjërat fluturuese të ajrit, dhe për çdo gjë që lëviz mbi tokë dhe në të cilën ka një shpirt të gjallë, që të kenë këto me të cilat të ushqehen.” Dhe kështu u bë.
1:31	Dhe Perëndia pa gjithçka që kishte bërë. Dhe ata ishin shumë të mirë. Dhe u bë mbrëmje dhe mëngjes, ditën e gjashtë.

Zanafilla 2

2:1	Dhe kështu u përfunduan qiejt dhe toka, me gjithë stolitë e tyre.
2:2	Dhe në ditën e shtatë, Zoti e përmbushi punën e tij, që kishte bërë. Dhe ditën e shtatë pushoi nga gjithë puna e tij, të cilën e kishte realizuar.

Leximi i dytë

Zanafilla: 22: 1-18

22:1	Pasi ndodhën këto gjëra, Zoti e sprovoi Abrahamin, dhe ai i tha atij, “Abrahami, Abrahami.” Dhe ai u përgjigj, "Ja ku jam."
22:2	Ai i tha atij: "Merr djalin tënd të vetëmlindur Isak, të cilin e doni, dhe shkoni në tokën e vizionit. Dhe atje do ta ofrosh si holokaust mbi një nga malet, që unë do t'ju tregoj".
22:3	Dhe kështu Abrahami, duke u ngritur gjatë natës, mbërtheu gomarin e tij, duke marrë me vete dy të rinj, dhe djali i tij Isaku. Dhe kur kishte prerë dru për holokaustin, ai udhëtoi drejt vendit, siç e kishte porositur Zoti.
22:4	Pastaj, në ditën e tretë, duke ngritur sytë, e pa vendin nga larg.
22:5	Dhe ai u tha shërbëtorëve të tij: “Prit këtu me gomarin. Unë dhe djali do të nxitojmë më tej në atë vend. Pasi të kemi adhuruar, do të kthehet tek ju.”
22:6	Mori edhe drutë për holokaustin, dhe ia imponoi birit të tij Isakut. Dhe ai vetë mbante në duar zjarr dhe një shpatë. Dhe ndërsa të dy vazhduan së bashku,
22:7	Isaku i tha babait të tij, "Babai im." Dhe ai u përgjigj, “Çfarë do, djalin?" "Ja,” tha ai, “zjarri dhe dru. Ku është viktima për holokaustin?”
22:8	Por Abrahami tha, “Vetë Zoti do ta sigurojë viktimën për holokaustin, djali im." Kështu ata vazhduan së bashku.
22:9	Dhe arritën në vendin që Perëndia i kishte treguar. Atje ai ndërtoi një altar, dhe ai e rregulloi drurin mbi të. Dhe mbasi lidhi birin e tij Isakun, e vuri në altar mbi një pirg druri.
22:10	Dhe ai zgjati dorën dhe kapi shpatën, për të sakrifikuar djalin e tij.
22:11	Dhe ja, një engjëll i Zotit thirri nga qielli, duke thënë, “Abrahami, Abrahami.” Dhe ai u përgjigj, "Ja ku jam."
22:12	Dhe ai i tha atij, “Mos e zgjat dorën mbi djalin, dhe mos i bëni asgjë. Tani e di se ju keni frikë nga Zoti, sepse nuk e ke kursyer djalin tënd të vetëmlindur për hirin tim.”
22:13	Abrahami ngriti sytë, dhe pa pas shpine një dash midis gjembave, kapur nga brirët, të cilën e mori dhe e ofroi si holokaust, në vend të djalit të tij.
22:14	Dhe ai e quajti atë vend: ‘Zoti sheh.’ Kështu, edhe sot e kësaj dite, është e thënë: ‘Në mal, Zoti do të shohë.'
22:15	Atëherë Engjëlli i Zotit thirri Abrahamin për herë të dytë nga qielli, duke thënë:
22:16	“Me veten time, jam betuar, thotë Zoti. Sepse ju e keni bërë këtë gjë, dhe nuk ke kursyer djalin tënd të vetëmlindur për hirin tim,
22:17	Unë do t'ju bekoj, dhe unë do t'i shumoj pasardhësit e tu si yjet e qiellit, dhe si rëra që është në breg të detit. Pasardhësit e tu do të zotërojnë portat e armiqve të tyre.
22:18	Dhe në pasardhësit tuaj, të gjitha kombet e tokës do të bekohen, sepse iu binde zërit tim.”

Third Reading

Eksodi: 14: 15- 15: 1

14:15	And the Lord said to Moses: “Why cry out to me? Tell the sons of Israel to continue on.
14:16	Tani, lift up your staff, and extend your hand over the sea and divide it, so that the sons of Israel may walk through the midst of the sea on dry ground.
14:17	Then I will harden the heart of the Egyptians, so as to pursue you. And I will be glorified in Pharaoh, and in all his army, and in his chariots, and in his horsemen.
14:18	And the Egyptians will know that I am the Lord, when I will be glorified in Pharaoh, and in his chariots, as well as in his horsemen.”
14:19	And the Angel of God, who preceded the camp of Israel, lifting himself up, went behind them. And the pillar of cloud, together with him, left the front for the rear
14:20	and stood between the camp of the Egyptians and the camp of Israel. And it was a dark cloud, yet it illuminated the night, so that they could not succeed at approaching one another at any time all that night.
14:21	And when Moses had extended his hand over the sea, the Lord took it away by an intense burning wind, blowing throughout the night, and he turned it into dry ground. And the water was divided.
14:22	And the sons of Israel went in through the midst of the dried sea. For the water was like a wall at their right hand and at their left hand.
14:23	And the Egyptians, pursuing them, went in after them, along with all of the horses of Pharaoh, his chariots and horsemen, through the midst of the sea.
14:24	And now the morning watch had arrived, dhe ja, the Lord, looking down upon the camp of the Egyptians through the pillar of fire and of cloud, put to death their army.
14:25	And he overturned the wheels of the chariots, and they were carried into the deep. Prandaj, the Egyptians said: “Let us flee from Israel. For the Lord fights on their behalf against us.”
14:26	And the Lord said to Moses: “Extend your hand over the sea, so that the waters may return on the Egyptians, over their chariots and horsemen.”
14:27	And when Moses had extended his hand opposite the sea, it was returned, at first light, to its former place. And the fleeing Egyptians met with the waters, and the Lord immersed them in the midst of the waves.
14:28	And the waters were returned, and they covered the chariots and horsemen of the entire army of Pharaoh, OBSH, in following, had entered into the sea. And not so much as one of them was left alive.
14:29	But the sons of Israel continued directly through the midst of the dried sea, and the waters were to them like a wall on the right and on the left.
14:30	And so the Lord freed Israel on that day from the hand of the Egyptians.
14:31	And they saw the Egyptians dead on the shore of the sea and the great hand that the Lord had exercised against them. And the people feared the Lord, and they believed in the Lord and in Moses his servant.

Eksodi 15

15:1	Then Moses and the sons of Israel sang this song to the Lord, dhe ata thanë: “Let us sing to the Lord, for he has been gloriously magnified: the horse and the rider he has cast into the sea.

Fourth Reading

Isaia 54: 5-14

54:5	For the One who made you will rule over you. The Lord of hosts is his name. And your Redeemer, the Holy One of Israel, will be called the God of all the earth.
54:6	For the Lord has called you, like a woman forsaken and mourning in spirit, and like a wife rejected in her youth, said your God.
54:7	For a brief moment, I have forsaken you, and with great pities, I will gather you.
54:8	In a moment of indignation, I have hidden my face from you, for a little while. But with everlasting mercy, I have taken pity on you, said your Redeemer, the Lord.
54:9	For me, it is just as in the days of Noah, to whom I swore that I would no longer bring in the waters of Noah over the earth. Thus have I sworn not to be angry with you, and not to rebuke you.
54:10	For the mountains will be moved, and the hills will tremble. But my mercy will not depart from you, and the covenant of my peace will not be shaken, said the Lord, who has compassion on you.
54:11	O poor little ones, convulsed by the tempest, away from any consolation! Ja, I will set your stones in order, and I will lay your foundation with sapphires,
54:12	and I will make your ramparts out of jasper, and your gates out of sculpted stones, and all your borders out of desirable stones.
54:13	All your children will be taught by the Lord. And great will be the peace of your children.
54:14	And you will be founded in justice. Depart far from oppression, for you will not be afraid. And depart from terror, for it will not approach you.

Fifth Reading

Isaia 55: 1-11

55:1	All you who thirst, come to the waters. And you who have no money: hurry, buy and eat. Qasje, buy wine and milk, without money and without barter.
55:2	Why do you spend money for what is not bread, and expend your labor for what does not satisfy? Listen very closely to me, and eat what is good, and then your soul will be delighted by a full measure.
55:3	Incline your ear and draw near to me. Listen, and your soul will live. And I will make an everlasting covenant with you, by the faithful mercies of David.
55:4	Ja, I have presented him as a witness to the people, as a commander and instructor to the nations.
55:5	Ja, you will call to a nation that you did not know. And nations that did not know you will rush to you, because of the Lord your God, the Holy One of Israel. For he has glorified you.
55:6	Seek the Lord, while he is able to be found. Call upon him, while he is near.
55:7	Let the impious one abandon his way, and the iniquitous man his thoughts, and let him return to the Lord, and he will take pity on him, and to our God, for he is great in forgiveness.
55:8	For my thoughts are not your thoughts, and your ways are not my ways, thotë Zoti.
55:9	For just as the heavens are exalted above the earth, so also are my ways exalted above your ways, and my thoughts above your thoughts.
55:10	And in the same manner as rain and snow descend from heaven, and no longer return there, but soak the earth, and water it, and cause it to bloom and to provide seed to the sower and bread to the hungry,
55:11	so also will my word be, which will go forth from my mouth. It will not return to me empty, but it will accomplish whatever I will, and it will prosper in the tasks for which I sent it.

Sixth Reading

Baruku 3: 9-15, 32- 4: 4

3:9	Listen, Izraeli, to the commandments of life! Pay attention, so that you may learn prudence!
3:10	How is it, Izraeli, that you are in the land of your enemies,
3:11	that you have grown old in a foreign land, that you are defiled with the dead, that you are regarded as among those who are descending into hell?
3:12	You have forsaken the fountain of wisdom.
3:13	For if you had walked in the way of God, you would certainly have lived in everlasting peace.
3:14	Learn where prudence is, where virtue is, where understanding is, so that you may know at the same time where long life and prosperity are, where the light of the eyes and peace are.
3:15	Who has discovered its place? And who has entered its treasure chamber?
3:32	Yet he who knows the universe is familiar with her, and in his foresight he invented her, he who prepared the earth for time without end, and filled it with cattle and four-footed beasts,
3:33	who sends out the light, and it goes, and who summoned it, and it obeyed him in fear.
3:34	Yet the stars have given light from their posts, and they rejoiced.
3:35	They were called, and so they said, “Here we are,” and they shined with cheerfulness to him who made them.
3:36	This is our God, and no other can compare to him.
3:37	He invented the way of all instruction, and delivered it to Jacob his child, and to Israel his beloved.
3:38	Pas kësaj, he was seen on earth, and he conversed with men.

Baruku 4

4:1	“ ‘This is the book of the commandments of God and of the law, which exists in eternity. All those who keep it will attain to life, but those who have forsaken it, to death.
4:2	Convert, O Jacob, and embrace it, walk in the way of its splendor, facing its light.
4:3	Do not surrender your glory to another, nor your value to a foreign people.
4:4	We have been happy, Izraeli, because the things that are pleasing to God have been made clear to us.

Seventh Reading

Ezekieli 36: 16-28

36:16	And the word of the Lord came to me, duke thënë:
36:17	“Bir njeriu, the house of Israel lived on their own soil, and they defiled it with their ways and with their intentions. Their way, in my sight, became like the uncleanness of a menstruous woman.
36:18	And so I poured out my indignation upon them, because of the blood which they shed upon the land, and because they defiled it with their idols.
36:19	And I dispersed them among the Gentiles, and they have been scattered among the lands. I have judged them according to their ways and their plans.
36:20	And when they walked among the Gentiles, to whom they had entered, they defiled my holy name, though it was being said about them: ‘This is the people of the Lord,’ and ‘They went forth from his land.’
36:21	But I have spared my holy name, which the house of Israel has defiled among the Gentiles, to whom they entered.
36:22	Per kete arsye, you shall say to the house of Israel: Thus says the Lord God: I will act, not for your sake, O shtëpi e Izraelit, but for the sake of my holy name, which you have defiled among the Gentiles, to whom you entered.
36:23	And I will sanctify my great name, which was defiled among the Gentiles, which you have defiled in their midst. So may the Gentiles know that I am the Lord, says the Lord of hosts, when I will have been sanctified in you, before their eyes.
36:24	Sigurisht, I will take you away from the Gentiles, and I will gather you together from all the lands, and I will lead you into your own land.
36:25	And I will pour clean water over you, and you shall be cleansed from all your filth, and I will cleanse you from all your idols.
36:26	And I will give to you a new heart, and I will place in you a new spirit. And I will take away the heart of stone from your body, and I will give to you a heart of flesh.
36:27	And I will place my Spirit in your midst. And I will act so that you may walk in my precepts and keep my judgments, and so that you may fulfill them.
36:28	And you shall live in the land that I gave to your fathers. And you shall be my people, and I will be your God.

Epistle

Saint Paul’s Letter to the Romans 6: 3-11

6:3	A nuk e dini se ne që jemi pagëzuar në Krishtin Jezus, jemi pagëzuar në vdekjen e tij?
6:4	Sepse me anë të pagëzimit ne jemi varrosur me të në vdekje, kështu që, në mënyrën që Krishti u ringjall prej së vdekurish, me lavdinë e Atit, kështu që edhe ne të ecim në risinë e jetës.
6:5	Sepse nëse jemi mbjellë bashkë, në ngjashmërinë e vdekjes së tij, kështu do të jemi edhe ne, në ngjashmërinë e ringjalljes së tij.
6:6	Sepse ne e dimë këtë: se vetja jonë e mëparshme është kryqëzuar bashkë me të, në mënyrë që trupi i mëkatit të shkatërrohet, dhe për më tepër, që të mos i shërbejmë më mëkatit.
6:7	Sepse ai që ka vdekur është shfajësuar nga mëkati.
6:8	Tani nëse kemi vdekur me Krishtin, ne besojmë se edhe ne do të jetojmë së bashku me Krishtin.
6:9	Sepse ne e dimë se Krishti, në ringjalljen nga të vdekurit, nuk mund të vdesë më: vdekja nuk ka më sundim mbi të.
6:10	Sepse aq sa vdiq për mëkat, ai vdiq një herë. Por në aq sa jeton, ai jeton për Zotin.
6:11	Dhe kështu, ju duhet ta konsideroni veten si të vdekur për mëkatin, dhe të jetosh për Perëndinë në Krishtin Jezus, Zotin tonë.

Ungjilli i Shenjtë sipas Markut 16: 1-7

16:1	And when the Sabbath had passed, Mary Magdalene, and Mary the mother of James, and Salome bought aromatic spices, so that when they arrived they could anoint Jesus.
16:2	And very early in the morning, on the first of the Sabbaths, they went to the tomb, the sun having now risen.
16:3	And they said to one another, “Who will roll back the stone for us, away from the entrance of the tomb?”
16:4	And looking, they saw that the stone was rolled back. For certainly it was very large.
16:5	And upon entering the tomb, they saw a young man sitting on the right side, covered with a white robe, and they were astonished.
16:6	Dhe ai u tha atyre, “Do not become frightened. You are seeking Jesus of Nazareth, the Crucified One. He has risen. He is not here. Ja, the place where they laid him.
16:7	Por shko, tell his disciples and Peter that he is going before you into Galilee. There you shall see him, just as he told you.”