март 13, 2013, Читање

Исаија 4:8-15

49:8 Така вели Господ: Во пријатно време, Те послушав, и во денот на спасението, Јас ти помогнав. И јас те сочував, и те претставив како завет на народот, за да ја подигнеш земјата, и ги поседуваат расфрланите наследства,
49:9 за да им речеш на врзаните, „Оди напред!“ и на оние кои се во темнина, „Бидете ослободени!„Ќе пасеат покрај патиштата, и нивните пасишта ќе бидат на секое отворено место.
49:10 Тие нема да гладуваат или жед, ниту ќе ги зафати сончевата топлина. Зашто со нив ќе владее оној што ќе се смилува, и ќе им даде да пијат од водни извори.
49:11 И сите мои планини ќе ги направам пат, и моите патишта ќе се воздигнат.
49:12 Види, некои ќе дојдат од далеку, и ете, други од север и од морето, а уште други од земјата на југот.
49:13 Дајте пофалби, О небеса! И радувај се, О земја! Нека се фалат планините со радост! Зашто Господ го утеши својот народ, и ќе се смилува на своите сиромаси.
49:14 А Сион рече: „Господ ме остави, и Господ ме заборави“.
49:15 Може ли жената да го заборави своето бебе, за да не се смилува на детето од нејзината утроба? Но, дури и кога би заборавила, сепак никогаш нема да те заборавам.

Коментари

Leave a Reply